مهدی! چطور از پس آن بار سنگین بر آمدی؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از ورزش سه، مهدی طارمی حالا یکی از مشهورترین بازیکنان آسیایی شاغل در قاره اروپا محسوب می‌شود. بازیکنی که در خط حمله ریوه آوه، کفش طلای پرتغال را به دست آورد و سپس در پورتو، گلزنی به یوونتوس و چلسی را تجربه کرد.

او که یکی از پنالتی گیرترین مهاجمان جهان است، حالا مورد توجه یکی از روزنامه‌نگاران پرتغالی قرار گرفته و سوژه گزارشی شده که در آن به پیشرفت طارمی اشاره می‌شود.

لورنزه فورلانی نویسنده این گزارش که روزنامه‌نگار تخصصی جهان اسلام محسوب می‌شود، مطلب خود را بر پایه نقل قولی از طارمی بعد از بازی با یوونتوس نوشته. طارمی گفته بود: «قبل از بازی با یووه خواب دیدم گل زدم و خودم از این خواب خنده‌ام گرفت.» نویسنده این موضوع را با رویای صادقانه در دین اسلام و اعتقادات مذهبی مهدی طارمی پیوند داده و در ادامه با برخی فکت‌های فنی و آمارهای ویژه طارمی، گزارش را تکمیل کرده است.

در پایان فصل گذشته از میان پیشنهاداتی که از باشگاه‌های بنفیکا، اسپورتینگ و پورتو به مهدی طارمی رسیده بود، او دراگون‌ها (لقب تیم پورتو) را انتخاب کرد و امروز هرچند در تیمی بازی می‌کند که برخلاف تیم ریوه‌آوه، مقابل حریفان فضای خالی مقابل مدافعان تیم حریف نیست اما طارمی در لیگ ۱۳ گل زده، ۷ پاس داشته، ۰.۹ پاس کلیدی در هر بازی را ثبت کرده و یک خطر دائمی برای مدافعان حریف به نظر می‌رسد. چنانکه نونو دیاز یک ژورنالیست پرتغالی او را یک سردرد دائمی برای مدافعان حریف توصیف کرده و به صورت استعاری نوشته، با چراغ قوه به دنبال فضاهای خالی در جبهه دفاعی حریف می‌گردد و با ثبات و دقت، به این فضاها حمله می‌کند.

هرچند طارمی قدرت تحقق بخشیدن به رویاهای خود را دارد، اما چنانکه قبلاً یکی از دستیاران کارلوس کی‌روش درباره روحیه عملگرایانه طارمی گفته بود، این بازیکن یک پدیده واقع‌گراست که همیشه پاهایش روی زمین قرار دارد. احساساتی است اما ظرفیت عقب راندن احساسات خود را برای تداوم روحیه رقابت جویانه خود دارد، همانطور که پس از بازی پورتو - یوونتوس، پیراهن کریستیانو رونالدو که بازیکن محبوب او در دوره نوجوانی بود را رد کرد، به این دلیل که «منتظر بازی برگشت برگشت در تورین هستم.» این پاسخ کسی است که به دنبال مبارزه با الگوی خود در زمین بود؛ نه فقط به دنبال گرفتن پیراهن یادگاری از او.

برای بازیکنی که بازی در لیگ برتر ایران را از ۲۳ سالگی آغاز کرده بود، بسیار دشوار بود که در ۲۷ سالگی حالا در اروپا بازی کند. به خصوص که دو بار عملا از فوتبال دور شده بود. یک بار در ۲۰ سالگی، زمانی که نتوانست یک تیم فوتبال نظامی را برای گذراندن خدمت سربازی پیدا کند (همانطور که این موقعیت برای خیلی از فوتبالیست‌ها پیش می‌آید) و بار دوم زمانی که چهار ماه از تمام مسابقات ورزشی به دلیل پرونده مذاکره و قرارداد با ریزه اسپور داشت، محروم شد. اما او از هر دو بحران گذشت و دوباره به زمین بازی برگشت.

گزارشگر در پایان به دیدار ایران - پرتغال در جام جهانی اشاره کرد و نوشت:

ضربه‌ای با پای چپ که البته امروز به سختی می‌توان تصور کرد که آن اشتباه یا آن ضربه را تکرار کند چرا که از نظر تکنیکی پیشرفت ویژه‌ای داشته است. توپ در دقیقه ۹۰+۴ بازی ایران - پرتغال به او رسید و در حالی که بازی ۱-۱ بود، ضربه طارمی می‌توانست ایران را به مرحله یک هشتم نهایی ببرد. آن هم در حالی که همگروه های ایران اسپانیا، پرتغال و مراکش بودند. اما توپ از روی پای طارمی لیز خورد و به سمت چپ بدنش رفت و به توپ زاویه زیادی داد و توپ خارج از چارچوب قرار گرفت.

آن شب در پیش چشم میلیون‌ها ایرانی که از تلویزیون بازی را تماشا می‌کردند، طارمی می‌توانست تبدیل به یک قهرمان ملی واقعی در ایران شود و حتی از نظر سطح افتخارات، از برخی بازیکنان گذشته فوتبال ایران که در ابعاد تکنیکی برتر از او بودند، عبور کند. با این حال هرچند آن توپ گل نشد و ایران صعود نکرد.

تحمل این بار برای هر بازیکنی سنگین است، سنگینی ای که کمتر بازیکنی می‌تواند آن را به یک نیرویی مثبت برای ادامه کار تبدیل کند.