به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد مهدی سلطان محمدی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا درباره وعدههای نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اظهار داشت: بازیگران سیاسی زمانی که می‌خواهند راهکاری را برای مسائل اقتصادی ارایه کنند اولین موضوعی که بر روی آن مانور می‌دهند، بحث مسکن است.
وی ادامه داد: وقتی از توسعه صنایع صحبت کنیم و نگاه‌مان به توسعه زیرساخت‌ها و ساختارها است، این موضوعات پیچیدگی‌های بسیار زیادی دارد. در این مباحث باید توجه داشته باشیم چه روندی طی شده که رشد اقتصادی کشور به این نقطه رسیده است.
این کارشناس اقتصاد مسکن با بیان اینکه برای عده‌ای موضوع مسکن بسیار ساده به نظر می‌آید و راه‌حل‌های بسیار ابتدایی و ساده‌ای هم برای آن عنوان می‌کنند، گفت: عده‌ای بر این باور هستند که ایران بیش از یک میلیون و ۶۴۸ هزار متر مربع وسعت دارد بنابراین زمین زیادی در کشورمان موجود است، مصالح ساختمانی هم که تولید داخل هستند و کارگران بیکاری زیادی هم در اختیارمان است بنابراین می‌توان نسبت به ساخت و ساز مسکن در ابعاد وسیع اقدام کرد.
سلطان محمدی افزود: تصور عده‌ای این است که تمام منابع برای ساخت و ساز مسکن در داخل کشور وجود دارد و ساخت و ساز مسکن هم امر پیچیده‌ای نیست بنابراین دادن وعدههای مسکنی رایج شده اما متاسفانه این یک ساده‌نگری به مساله مسکن است.
وی ادامه داد: در ابتدا باید بررسی کرد در کدام مناطق با کمبود مسکن مواجه هستیم. در حال حاضر در کلان شهرها مشکل تامین مسکن مطرح است و در شهرهای بزرگ و حاشیه این شهرها با بحران مسکن روبه رو هستیم. وقتی این افراد در وعدههای خود از ارایه زمین رایگان صحبت می‌کنند باید دید در این مناطق می‌توان اراضی رایگان به مردم ارایه کرد و نکته مهم‌تر اینکه اساسا در این شهرها آیا زمینی مناسب ساخت و ساز مسکن برای مردم وجود دارد؟
این کارشناس اقتصاد مسکن گفت: در بسیاری مناطق برای ارایه خدمات عمومی دولت با کمبود اراضی مواجه است و زمین ارایه ساخت مدرسه، مراکز درمانی، راه‌های دسترسی و ... هم وجود ندارد. بیشترین بخش بودجه هم به بخش تامین زمین مربوط می‌شود. در کجا زمین مناسب برای ساخت و ساز وجود دارد که عده‌ای از ارایه رایگان آن صحبت می‌کنند؟ ممکن است که عده‌ای بگویند زمین‌هایی بایری وجود دارد که می‌توان آن را به آبادی تبدیل کرد که این یک نوع ساده اندیشی نسبت به رفع مشکل مسکن است و یک ساده‌نگری به مساله توسعه شهری است.
وی تاکید کرد: اگر قرار بود مشکل مسکن را با ساخت و ساز در بیابان‌ها برطرف سازیم، مردم خودشان با این راهکار مشکل تامین مسکن را برطرف می‌کردند. بیابان‌های دور افتاده از شهر قیمت بسیار ارزانی دارند، اگر مشکل فقط ساخت مسکن است، مردم خودشان نسبت به ساخت و ساز مسکن دلخواه‌شان در این بیابان‌ها اقدام می‌کردند.
سلطان محمدی افزود: عده‌ای مسکن را فقط یک سرپناه می‌دانند ولو اینکه در بیابان ساخته شود اما زندگی در یک مسکن نیاز به خدمات گسترده عمومی دارد که این خدمات به صورت آنی و رایگان تولید نمی‌شوند. مناطق برای اینکه تبدیل به محل سکونت شوند سرمایه گذاری‌های بسیار کلانی می‌خواهند اما متاسفانه در وعده‌هایی که نامزدها از مسکن می‌دهند درباره این موضوعات صحبت نمی‌کنند. گویا به طرفت‌العینی می‌توانند زمین رایگان را به یک شهر تبدیل کنند.
وی با اشاره به موضوع تامین منابع برای ساخت و ساز مسکن گفت: موضوع مهم دیگر منابع ساخت مسکن در همین اراضی است. نامزدها باید بگویند این سرمایه گذاری کلان در ساخت و سازها را از کجا تامین می‌کنند؟ برای ساخت یک میلیون واحد مسکونی در سال که وعده برخی از نامزدها است،اگر متراژ هر واحد را با مشاعات ۱۲۰ الی ۱۵۰ متر در نظر بگیریم؛ به قیمت امروز با کمترین بودجه به چیزی حدود یک میلیارد تومان می‌رسد اگر این عدد را در یک میلیون واحد وعده داده شده ضرب کنیم می‌بینیم که این وعده نامزدها بیش از بودجه کشور آب می‌خورد.
این کارشناس اقتصاد مسکن تاکید کرد: برای تامین هزینه‌ها می‌توان از محل چاپ پول پرقدرت بانک مرکزی استفاده کنند اما باید سالی چند صفر از پول ملی حذف کنیم تا بتوان آثار این اقدام را جبران کرد.
وی ادامه داد: باید دید تنگناهای مشکل مسکن کجاست و چه هستند؟ بخش عمده مشکل مسکن تامین زمین است. در ابتدای انقلاب با ارایه و توزیع عمده اراضی تهران را به سه برابر رساندند. بعد از آن که با کمبود زمین مواجه شدند تراکم را اضافه کردند که البته این روش هم به بن بست رسید و در مرحله بعد شروع به مصادره هوا کردند این ظرفیت هم به پایان رسید.
سلطان محمدی با بیان اینکه برای ساخت و ساز مسکن باید به سمت شهرهای جدید رفت، ادامه داد: تجربه توسعه شهرهای جدید را داشتیم و راه‌حل این است که به سمت شهرهای جدید و اقماری برویم و نمی‌توان کلانشهرها را بیش از این توسعه داد چراکه در شهرهای بزرگ با محدودیت‌های جدی آبی، زیست محیطی و کمبود اراضی مواجه هستیم و امکان افزایش ظرفیت آنها وجود ندارد.
وی گفت: البته نگاه درست این است که در طرح آمایش ملی جمعیت را به سمتی هدایت کنیم که امکان توسعه داشته باشد در حال حاضر توسعه را به سمت مناطق کویری هدایت کرده ایم در حالی که سیاست درست این است که جمعیت به سمت سواحل جنوبی هدایت شود چراکه این سواحل برای جمعیت پذیری بسیار مستعد هستند اما متاسفانه در طول این سال های سرمایه گذاری‌ها برای این اقدامات در آن مناطق کافی نبوده است.
نظر شما