به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از شرق؛ روزنامه وال استریت ژورنال در تحلیلی نوشت:به جای پیمان طولانی‌تر و قوی‌تر (longer and stronger) که یک سال پیش وعده داده شده بود، کاخ سفید احتمالا امتیازاتی را به ایران می‌دهد. ژانویه گذشته، دولت بایدن با تعهد به احیای توافق هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۵ که سلف او (ترامپ) لغو کرده بود، به قدرت رسید. با این حال، قرار بود این تازه آغاز کار باشد. جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی آینده، اصرار داشت که انجام این کار مقدمه‌ای برای یک معامله طولانی‌تر و قوی‌تر با تهران خواهد بود. با گذشت ۱۲ ماه، محتمل‌ترین نتیجه روابط دیپلماتیک دولت بایدن، توافقی مصالحه‌ای است که بسیار جامع‌تر و قوی‌تر از توافق اولیه است. کارشناسان نسبت به خطرات چنین توافقی که منظور کمتر برای بیشتر (less for more) است هشدار داده‌اند که محدودیت‌های کمتری را بر تلاش سرسختانه هسته‌ای ایران تحمیل می‌کند و در عین حال امتیازات بیشتر، ارزنده و کاهش تحریم‌ها را نسبت به قبل به تهران می‌دهد. با این حال واقعیت سیاسی این است که برای دولت بایدن که در انتخابات داخلی با مشکل مواجه است، حتی یک معامله بد با ایران می‌تواند راه نجاتی باشد و دلیل آن به نفت مربوط می‌شود.
همان‌طور که اداره انرژی ایالات متحده (U.S. Energy Administration) اشاره کرده است، قیمت نفت در بیشتر سال ۲۰۲۱ افزایش یافت، به طوری که قیمت نفت خام برنت به‌طور متوسط ۷۱ دلار [هر بشکه] برای سال در مقایسه با ۴۲ دلار در هر بشکه در سال ۲۰۲۰ بود. امروز قیمت نفت خام در بازار جهانی حتی بالاتر رفته و نزدیک به ۸۷ دلار در هر بشکه رسیده است. این افزایش محرک مهم موجب کاهش محبوبیت رئیس‌جمهور بوده است. مقامات دولتی به دنبال یافتن راهی برای کاهش قیمت‌ها و کاهش هزینه‌هایی هستند که آمریکایی‌ها در پمپ بنزین‌ها می‌پردازند و ایران می‌تواند بخشی از راه‌حلی را که به دنبال آن هستند، ارائه دهد.
درحالی‌که جمهوری اسلامی به‌عنوان یک ابرقدرت انرژی با حسن نیت رتبه‌بندی می‌شود، سیاست فشار حداکثری
(maximum pressure) دولت ترامپ عمیقا تجارت جهانی نفت ایران را فلج کرد. تا سال ۲۰۲۰ تولید این کشور به کمتر از دو میلیون بشکه در روز کاهش یافت؛ زیرا تحریم‌های ایالات متحده مانع از فروش نفت خام ایران به خارج از کشور شد. با این حال این فقط شرایطی موقتی است. بدون فشار مداوم بر مشتریان بالقوه، تجارت انرژی ایران می‌تواند با سرعت نسبتا بالا از سر گرفته شود. ایران مقادیر زیادی نفت دارد که می‌تواند تقریبا بلافاصله به بازار عرضه شود. این ذخایر که در ایران یا در فراساحل نگهداری می‌شود، در مجموع حدود ۱۲۰ میلیون بشکه تخمین زده می‌شود که معادل بیش از یک روز نفت مصرفی کل کره زمین است.
تحلیلگران همچنین پیش‌بینی می‌کنند که جمهوری اسلامی ایران می‌تواند تولید نفت خود را در مدت کوتاهی افزایش دهد. مقامات ایرانی قبلا اعلام کرده‌اند که قصد دارند تا اوایل بهار امسال تولید خود را به سطح چهار میلیون بشکه در روز قبل از تحریم‌ها افزایش دهند. چنین افزایشی می‌تواند تفاوت واقعی در بازار امروز ایجاد کند. تقاضای جهانی برای انرژی در حال حاضر از عرضه پیشی گرفته است و تولیدکنندگان در تلاش هستند تا این میزان را ادامه دهند. همان‌طور که نیویورک‌تایمز گزارش می‌دهد، با وجود تعهدات برای افزایش تولید، اعضای کارتل اوپک‌پلاس (OPEC+ cartel) به‌طور معمول از اهداف افزایش تولید ماهانه خود فاصله زیادی دارند. در نتیجه، افزودن عرضه‌های ایران به میزان درخور توجهی مقدار نفت خام موجود را افزایش می‌دهد و در نتیجه می‌تواند قیمت‌های جهانی نفت را تا ۱۰ درصد کاهش دهد. این سناریو به کاهش تحریم‌های فعلی آمریکا علیه ایران بستگی دارد که دولت بایدن می‌تواند انجام دهد.
این محاسباتی است که اکنون کاخ سفید با آن روبه‌رو است. هرگونه توافق با ایران، صرف‌نظر از اینکه هر چقدر ضعیف باشد، توجیه کافی برای دولت بایدن برای شروع بازگرداندن تحریم‌ها، به‌ویژه صنعت نفت ایران فراهم می‌کند. اگر این اتفاق بیفتد، نفت خام ایران به بازار سرازیر می‌شود، عرضه موجود بالا می‌رود و قیمت نهایی نفت و (در نتیجه محصولات تصفیه‌شده مانند بنزین) کاهش می‌یابد و این به نوبه خود حداقل مقداری از فشار تورمی و اقتصادی را که پرزیدنت بایدن در داخل با آن مواجه است، کاهش خواهد داد. همه اینها به دولت بایدن که زمانی وعده تلاش جدی برای مهار و بازدارندگی تهران را داده بود، انگیزه‌ای برای رسیدن به توافق با ایران، بدون توجه به جزئیات می‌دهد. همچنین توضیح می‌دهد که چرا با وجود شرایط خاص ایران، به نظر می‌رسد کاخ سفید از انعقاد چنین توافقی به هر وسیله ضروری ناامید است.
نظر شما