به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از همشهری آنلاین، چین اولین دهکده جنگلی و عمودی خود را به بهره برداری می‌رساند. مجتمع شهری-جنگلی عمودی هوانگ گان با طراحی یک معمار ایتالیایی ساخته شده و سالانه ۲۲ تن دی اکسید کربن را جذب و ۱۱ تن اکسیژن تولید می‌کند.
ساختمان‌های مسکونی، هتل‌ها و فضاهای تجاری بزرگ این دهکده با سه خیابان احاطه شده و هر یک از مناطق به یک فضای عمومی باز متصل است. ساختمان‌های بلند مرتبه این پروژه، متشکل از بالکن‌های باز و بسته هستند که فضا را از یکنواختی خارج کرده و ریتمی متغیر به آن داده است. وجود درختان و درختچه‌هایی که با نمای این ساختمان‌ها تناسب دارند زیبایی بصری خاصی به این دهکده داده است.
استفانو بوری، معمار این پروژه، گفت: «این طرح، منظره‌ای عالی از نماهای درختکاری شده را فراهم کرده که تجربه حسی فضای سبز را افزایش می‌دهد و منظره گیاهی را با معماری ادغام کرده است.» البته این دهکده اولین باغ عمودی جهان نیست.
از سال ۲۰۱۴، سیدنی میزبان ساختمانی جنگلی به نام One Central Park است. این باغ عمودی با پوششی گیاهی که شامل ۲۵۰ گونه گیاه و گل استرالیایی است، پوشانده شده. نمای این برج زیبا با سایه این گیاهان دیدنی‌تر شده و پنت هاوس مجلل آن را در بر گرفته است. گفته می‌شود مصرف انرژی این ساختمان در مقایسه با ساختمان‌های معمولی هم اندازه خود ۲۵ درصد کمتر است.
در همان سالی که پارک اول مرکزی سیدنی ساخته شد، استفانو بوری مشغول ساخت Bosco Verticale در زادگاهش بود. او برج باغی عمودی در میلان ساخت و به همین عنوان هم نامگذاری‌اش کرد. آپارتمان‌های لوکس آن فضاهای فراوانی برای قرار دادن درختان بزرگ و کامل و انواع گیاهان و درختچه‌های زمین پوش دارد. به گفته برخی کارشناسان این اثر «یکی از فشرده‌ترین نماهای سبز زنده است که تاکنون دیده شده است». این پروژه علاوه بر کارکرد زیبایی منظر شهری، به بهبود کیفیت هوای این شهر نیز کمک کرده است.
با این حال، شهر فوکوئوکا در جنوب ژاپن با پروژه Acros خیلی زودتر از اینها وارد جنبش معماری سبز شده بود. ۱۹۹۵ بود که ساختمانی در این شهر رونمایی شد که یک طرفش شبیه یک مجتمع تجاری معمولی به نظر می رسید، اما طرف دیگر آن به رویای باغ‌های معلق بابل تجسم بخشید. این مجموعه دارای ۱۵ تراس باغی است که ارتفاع آنها به حدود ۶۰ متر می رسد. محدودیت‌های آن زمان، این پروژه را نبوغ‌آمیز کرده و فضای سبز مرکز شهر را افزایش داده است. این ساختمان به کاهش دما کمک کرده و حامی پرندگان شهری شده است.
سنگاپور اما در این زمینه نیز بسیار پیشروست. ساخت برج‌باغ‌های عمودی و معماری سبز در این کشور کوچک آسیایی آنچنان محبوب و متداول است که حتی ساختمان اکسپوی ۲۰۲۰ خود را هم به همین صورت طراحی کرده بود که البته نگهداشتن ۶ ماهه آن در فضای خشک و گرم دبی بعید به نظر می‌رسید. در سال ۲۰۱۳ اما مجموعه Park royal متناسب با آب و هوای گرمسیری این کشور ساخته شد. این ساختمان که گفته می‌شود از شالیزارهای برنج الهام گرفته فضای سبزی مجلل دارد.
درختان نخل، به مناطق عمومی و بالکن‌های این ساختمان جلوه‌ای خاص داده و همچنین یک اثر خنک کننده طبیعی نیز ایجاد کرده است. شکاف‌ها، آبشارها و و آب‌نماهایی که در طراحی این مجتمع گنجانده شده به گونه‌ای است که از بارندگی فراوان سنگاپور برای آبیاری همه گیاهان مجتمع بهره می‌برند. البته این تنها برج باغ عمودی این کشور نیست. برج شماره ۱۸ رابینسون به عنوان جواهری جدید در معماری سنگاپور شناخته می‌شود و جلوه‌ای دیگر به خط افق منطقه مرکزی این شهر داده است.
پروژه رابینسون با سکوها و مسیرهایی که برای درختان و گیاهان در نظر گرفته، میزان نور طبیعی سختمان را به حداکثر رسانده که با کاهش مصرف انرژی و هزینه همراه بوده. برج پارک نوا نیز یک پروژه مسکونی ۲۱ طبقه با ۵۴ واحد مسکونی است که با طراحی بیوفیلیک مرز بین مناطق نشیمن داخلی و فضاهای بیرونی را محو کرده است. هر آپارتمان از یک منظره پانوراما ۲۷۰ درجه بهره می‌برد و تراس‌های سبز آن مانعی طبیعی برای سر و صدا هستند.
در مناطق شمالی تهران نیز اخیرا ساخت برج باغ‌ها، بر اساس ضوابط شهری، افزایش یافته اما بیشتر یک نام بی مسما را یدک می‌کشند چراکه اثر خاصی از باغ و سبزی و مصرف کمتر انرژی در آنها دیده نمی‌شود با اینحال منطقه نیاوران تهران میزبان برجی نسبتا قدیمی است که بالکن‌های سبز آن جلوه‌ای از باغ را به آن بخشیده، البته در آب و هوای گرم و خشک تهران نگهداری چنین فضاهایی بسیار دشوار است.
نظر شما