به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از ایندیپندنت فارسی؛آیا ایران با یک مربی نامدار و بزرگ در جام جهانی قطر حاضر می‌شود؟ آیا دراگان اسکوچیچ در کنار تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی حضور نخواهد یافت؟ برای این سوالات نمی‌توان پاسخ دقیقی پیدا کرد؛ به خصوص وقتی بدانیم ما با فدراسیون فوتبال مواجه نیستیم؛ بلکه با یک آشفته‌بازار در ساختار اداری فدراسیون مواجهیم که سرپرست موقت دارد و معلوم نیست در ماه‌های آینده چه کسی بر صندلی ریاست آن می‌نشیند.
شایعات شروع شده و نام مربیانی که در این گمانه‌زنی‌ها جانشین احتمالی اسکوچیچ‌اند، ردیف شده است. اولین مربی که به عنوان جانشین احتمالی اسکوچیچ مطرح شد، لئوناردو ژاردیم پرتغالی است. او سرمربی موناکو و الهلال بود اما شایعات درباره حضور او در ایران هیچ منبع موثقی ندارد. گزینه‌های دیگری مثل آندره‌آ استراماچونی و نام‌های دیگر نیز مطرح شده‌اند اما بیشتر حدس و گمان‌اند. احمدرضا براتی، عضو هیات رییسه فدراسیون، علی دایی را به عنوان گزینه فدراسیون اعلام کرد اما ساعاتی پس از انتشار توییت، تصمیم گرفت توییتش را حذف کند.
اولین شکست در کارنامه مربی‌گری دراگان اسکوچیچ در نقش سرمربی تیم ملی ایران کافی بود تا جایگاهش در ذهن بسیاری از هواداران فوتبال متزلزل شود. او وقتی سرمربی تیم ملی ایران شد که باید در دور برگشت مرحله مقدماتی جام جهانی قطر، تیم ملی را از حذفی زودهنگام نجات می‌داد. اسکوچیچ بدون برگزاری بازیهای تدارکاتی تیم ملی را در دور برگشت به مرحله بعد رساند و سپس بدون شکست تا پیش از بازی با کره جنوبی در سئول، سریع‌ترین صعود به جام جهانی را به نام خود ثبت کرد. نتایج اسکوچیچ با تیم ملی فوتبال فراتر از انتظاری بود که در واقع از او وجود نداشت.
اسکوچیچ از روزی که سرمربی تیم ملی شد، این انتقادها را می‌شنید که برای این کار کارنامه قابل‌اعتنایی ندارد؛ اما او انتخاب فدراسیونی آشفته و بدون رئیس بود و البته یک مربی با قراردادی ارزان معرفی می‌شد که برای فدراسیون گزینه‌ای معقول به نظر می‌رسید.
حضور هشت ساله کارلوس کی‌روش در تیم ملی ایران شاید این توقع را ایجاد کرده باشد که یک مربی در جایگاه مشابه او باید سرمربی تیم ملی فوتبال ایران باشد؛ اما فراموش نکنیم که مربی هشت میلیون یورویی به نام مارک ویلموتس چقدر در تیم ملی ایران ناموفق بود و البته به یاد بیاوریم که فدراسیون فوتبال هنوز نتوانسته است دستمزد او را پرداخت کند و بابت پرداخت بخشی از بدهی او با قرض گرفتن از شستا، ساختمان فدراسیون فوتبال به شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی رسیده است. این فدراسیون با این وضعیت اقتصادی چگونه می‌خواهد به استخدام مربی خارجی بزرگ فکر کند؟
نمایش ایران در بازی با کره جنوبی وقتی نگران‌کننده می‌شود که این تیم را در جام جهانی مقابل حریفانی قوی‌تر از کره جنوبی تصور کنیم؛ اما غفلت از این نکته هم منصفانه نیست که تیم ملی در سئول پنج بازیکن کلیدی خود را در اختیار نداشت و ترکیب آن به دلیل ابتلای سامان قدوس، مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش به کرونا و محرومیت سعید عزت‌اللهی و صادق محرمی دگرگون شده بود.
درباره دراگان اسکوچیچ بارها این شائبه مطرح شد که او تحت‌تاثیر جریان دلالی در فوتبال ایران، بازیکنانش را انتخاب می‌کند اما برای این اتهام مستندات کافی وجود ندارد که بتواند به موضوعی قابل‌بررسی درباره او تبدیل شود. شاید یک نگاه بدبینانه باشد؛ شاید واقعیت هم دارد؛ اما برای باور کردن این حرف‌ها نمی‌توان شایعات را معتبر دانست و شاید بهتر باشد درباره عملکرد او دور از این بدگمانی‌ها قضاوت کرد.
کیفیتی از فوتبال که ایران در سئول به نمایش گذاشت، چیزی نبود که حتی در غیاب پنج ستاره تیم ملی توجیه‌پذیر باشد؛ اما تغییر نظر درباره یک مربی با ملاک قرار دادن یک بازی احتمالا تصمیمی عجولانه محسوب می‌شود. اسکوچیچ اما نه فقط به دلیل نمایش ضعیف تیمش در سئول بلکه به دلیل کارنامه‌اش پیش از رسیدن به نیمکت تیم ملی این روزها در آستانه برکناری است.
بلبشوی روزهای انتخاب مربی در فوتبال ایران تازگی ندارد. فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و هر نهاد مربوط و نامربوط را هنگام انتخاب سرمربی برای تیم ملی همیشه دچار سردرگمی دیده‌ایم. فوتبال ایران هرگز برای انتخاب مربی ایده‌ای ندارد؛ بلکه یک حادثه می‌تواند به حضور هشت ساله کارلوس کی‌روش یا حضور چند ماهه و ناکام مارک ویلموتس منجر شود.
در سال‌های اخیر، کار فوتبال ایران با همه مربیان خارجی آن به دادگاه کشیده، چون از پرداخت دستمزد آن‌ها عاجز است و سرانجام پس از محکومیت در دادگاه فیفا یا دادگاه عالی ورزش، مجبور می‌شود آن را پرداخت کند. از کی‌روش گرفته تا ویلموتس و استراماچونی و کالدرون و برانکو همگی دستمزد خود از تیم ملی یا باشگاه‌های ایرانی را با شکایت گرفته یا هنوز در مرحله دریافت آن‌اند.
نظر شما