گروه مسکن پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، اعطای وام مسکن در راستای خانه دار کردن مردم طرحی قدیمی است که با تورم های بالای اقتصاد ایران هیچگاه نتوانسته طرح خوب یا کمک مثبتی برای خانه دارکردن مردم بخصوص قشرهای متوسط و ضعیف جامعه باشد. وام ودیعه نیز که چند سالی است برای کمک به اجاره نشینها در شرایط افزایش شدید نرخ مسکن و اجاره بها اختراع شده؛ امسال از سوی وزارت مسکن دولت سیزدهم با رقم هایی به مردم وعده داده شده که در ظاهر دهان پرکن است اما در باطن نه کسی را خانه دار میکند و نه مشکل اجاره بها را رفع می کند. اینکه چنین طرحهایی چه اندازه می توانند تب و تاب بازار مسکن که فشار آن بر روی بخش ضعیف و اجاره نشین جامعه است را کم کند موضوع گفت وگوی رادار اقتصاد با کارشناس بازار و اقتصاد مسکن است.
محمود اولاد کارشناس بازار و اقتصاد مسکن در خصوص طرح افزایش میزان وام خرید و ودیعه مسکن با تاکید بر عدم موفقیت چنین طرح هایی در وضعیت امروز اقتصاد ایران گفت: بنده و بسیاری از کارشناسان اقتصادی و بازار مسکن بیشتر از یک دهه است بر این نکته تاکید می کنیم مشکل بخش مسکن از درون بخش مسکن قابل حل نیست یعنی ربطی به داخل بخش مسکن ندارد، چرا که هر سیاست گذاری اینچنینی در داخل بخش مسکن نتیجه ای ضد و علیه آنچه هدف گذاری شده به بار می آورد.
وی در این باره افزود: دو مشکل بخش مسکن را با چالش های بسیاری رو به رود کرده است. اولین مشکل مربوط به اقتصاد کلان است. در حالی که پانزده سال است رشد تولید ناخالص درحد صفر و منفی است و یا اینکه در حدی است که کمتر از نرخ رشد جمعیت است که به کاهش شدید سرانه درآمدی جامعه منتهی شده و قدرت خرید و توان خرید واقعی مردم از دست رفته است این طرحها شعار درمانی بیش نیست.
وی در ادامه بحث تصریح کرد: شاید به صورت ظاهری و در نتیجه تورم، درآمد اسمی رشد کرده، اما در عوض، درآمد حقیقی به شدت کاهش پیدا کرده است به طوری که مرکز پژوهشهای مجلس برای دوره ۹۰ تا ۹۸ افت درآمد سرانه حقیقی را ۳۴ درصد اعلام کرده است. وقتی درآمد سرانه حقیقی و قدرت خرید مردم کاهش می یابد مردم برای تامین سایر نیازهای خود بسیاری از هزینه ها را از جمله حذف کالاهای لوکس، رفتن به رستوران و مسافرت و خرید کالای فرهنگی را شروع می کنند و بعد ازآن کیفیت نیازهای ضروری مثل اقلام خوراکی را کاهش می دهند به تبع این موضوع کیفیت مسکن نیز به تبع کاهش می یابد و مردم به سمت اسکان در بازار اسکان غیر رسمی و بافت های فرسوده و حاشیه نشینی می روند.
محمود اولاد به دلیل از دست رفتن قدرت خرید مردم موفقیت طرح های افزایش نرخ وام و تسهیلات را غیر کاربردی خواند و در این باره گفت: تا زمانی که قدرت خرید و درآمد سرانه مردم کاهش پیدا کند و رو به اضمحلال می رود و توان و قدرت خرید مردم از بین می رود هر کاری در بخش های اقتصادی مثل بخش مسکن شود، برخلاف خواست دولت پیش می رود.
وی در خصوص عدم توانایی مردم برای پرداخت وام ۱۱ میلیونی گفت: قطعا مردم و خانواده های متوسط به پایین نمی توانند بازپرداخت قسط در حد ۱۱میلیون داشته باشند. حتی اگر نرخ بهره وام مسکن اعم از اجاره یا خرید پایین آورده شود اقساط آن قابل پرداخت نیست، ضمن اینکه با ۷۰۰ میلیون تومان هم نمی توان خانه خرید.
محمود اولاد با اشاره به یک چالش دیگر که مانع تحقق هدف خانه دار شدن مردم در طرح هایی اینچنینی می شود، گفت: حتی اگر فرض کنیم قدرت خرید مردم افزوده شد به طوری که با وام ۷۰۰ میلیونی و آورده خود بتوانند خانه بخرند، آیا دولت موجودی مسکن قابل عرضه برای اسکان مردم را دارد؟ وقتی مسکن برای عرضه وجود ندارد وقتی چندین سال است آمار ساخت وسازبه شدت پایین است ، قطعا تیر دولت به سنگ می خورد. طرح اقدام ملی که در آن قرار بود ۴۰۰ هزارنفر صاحب خانه شوند فقط ۴۰ هزار نفر آورده مالی برای خانه دار شدن در این طرح را به حساب دولت واریز کردند. طرح جهش تولید مجلس و دولت سیزدهم که هنوز به جایی نرسیده است.۲ میلیون و ۲۰۰ هزار واحد مسکن مهری که از سال ۸۶ شروع شده هنوز دویست، سیصد هزار واحداین طرح تعیین تکلیف نشده است، دولت مسکنی برای عرضه به مردم ندارد که از دادن وام سخن می گوید.
محمود اولاد در خصوص ضعف های شدید در بخش شهر سازی نیز گفت: بحث شهرسازی مساله اصلی بحث مسکن است که در این بخش نیز با مشکلات اساسی رو به رو هستیم. طرح جامع وتفصیلی هایی که رانت های بزرگی جهت سرمایه گذاری در بخش مسکن ارائه می دهد که ساخت وسازها را به شکل دیگری تعریف کرده به نحوی است که عملا عرضه مسکن را دچار مشکل کند. در چنین شرایطی سیاستگذاری در بخش مسکن به ویژه از نوع تحریک تقاضا در شرایطی که عرضه به شدت مشکل دارد نه تنها منجر به اتفاق خوبی نمی شود، بلکه وضعیت را در بازار مسکن بغرنح تر و بدتر از گذشته می کند.
نظر شما