به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، این مومیایی که «پسر طلایی» نامیده می‌شود برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ و در گورستانی که از سال ۳۳۲ تا ۳۰ سال قبل از میلاد در جنوب مصر استفاده می‌شده، کشف شد. این مومیایی تاکنون بدون بررسی در زیرزمین موزه مصر در قاهره نگهداری می‌شد.
محققان می‌گویند به این نتیجه رسیده‌اند که این پسر و خانواده‌اش از قشری ثروتمند و دارای موقعیت اجتماعی بالا بوده‌اند، چرا که بدن او با ۴۹ آویز و طلسم گرانبها تزئین شده است.
سحر سلیم، استاد رادیولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه قاهره، در این باره گفت: «بسیاری از این آویزها از جنس طلا هستند و برخی دیگر نیز از سنگ‌های نیمه‌قیمتی، گل پخته شده یا لعابی ساخته شده‌اند. هدف آنها محافظت از بدن پسر نوجوان و تامین سعادت زندگی او پس از مرگ بوده است.»
اسکن دیجیتال نشان می‌دهد یک حلقه طلایی در گلویش و یک زبان طلایی در دهانش قرار گرفته است. تیم محققان برای تصویربرداری از سی تی اسکن استفاده کردند تا بتوانند داخل مومیایی را بدون باز کردن بسته‌بندی آن بررسی کنند.
در دهان و حلق پسربچه مومیایی حلقه‌های طلا یافت شده است
طلسم‌هایی نظیر چشم حورس (نشان قدرت پادشاهی در مصر باستان)، اسکراب (سوسک مقدس جواهرنشان) و نشان ایزیس (الهه طبیعت در مصر باستان) به شیوه‌ای منحصربه‌فرد بین چین‌های بسته‌بندی و همچنین داخل حفره‌های بدن مومیایی جاسازی شده‌اند.
محققان در این مطالعه بر اساس میزان جوش خوردن استخوان‌ها در اسکلت و عدم وجود دندان عقل در دهان، تخمین زدند که پسر به هنگام مرگ حدود ۱۴ یا ۱۵ سال داشته است. همچنین آنان با استفاده از پیشرفت‌های اخیر در سی تی اسکن، نشان داده‌اند که او ختنه نشده بوده است.
به گفته کارشناسان، این مورد آخر در مومیایی‌ها نسبتاً نادر است و نشان می‌دهد که این نوجوان می‌توانسته غیر مصری باشد. امری که می‌تواند نشان دهد افراد خارجی نیز ممکن بوده مومیایی شده باشند.
پروفسور سلیمه اکرام، رئیس واحد مصرشناسی دانشگاه آمریکایی‌ها در قاهره، درباره این مطالعه اظهار داشت: «فقدان ختنه جالب است، چرا که ممکن است چیزی در مورد قومیت او به ما بگوید. مصریان معمولاً قبل از رسیدن به سن ۱۳ سالگی ختنه می‌شدند.»
وی اضافه کرد: «این مسئله ممکن است نشان دهد که خارجی‌ها مردگان خود را به شیوه‌های مصری دفن کرده‌اند. ما می‌دانیم که ایرانی‌ها این کار را کردند. او می‌توانسته نوبی، یونانی، ایرانی یا از هرجایی در آسیای صغیر باشد که کودکان را ختنه نمی‌کردند.»
کارشناسان می‌گویند استفاده از حرزها و طلسم‌ها با این اعتقاد بوده است که چنین چیزهایی به بهبود زندگی فرد در جهان بعد از مرگ کمک خواهد کرد. در واقع مصری‌ها بر این باور بودند که وقتی آدمی می‌میرد، دوباره متولد می‌شود و یک دگردیسی را تجربه خواهد کرد.
در تصاویر اسکن دیجیتال مومیایی همچنین به چشم می‌خورد که پسر صندل به پا دارد. پروفسور سلیم در این باره گفت: «صندل‌ها احتمالاً برای این است که پسر بتواند از تابوت خارج شود. بر اساس آیین «کتاب مردگان» مصریان باستان، متوفی باید قبل از ورود به آن دنیا صندل‌های سفید می‌پوشید تا پارسا و پاکیزه باشد.»
محققان می‌گویند مطالعات تازه می‌تواند به مصرشناسان کمک کند تا از زندگی مردم دنیای باستان و باورهای مذهبی و فرهنگی آنها درک بهتری پیدا کنند.
نظر شما