به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، یکی از پارامترهای مهم صورت حساب‌های مالی در جزیره، مربوط می‌شود به دستمزد نجومی ستاره‌های شاغل در این لیگ.
نگاهی به بالاترین دستمزدهای پرداخت‌شده از ابتدای فرمت جدید لیگ برتر نشان می‌دهد که فوتبال تا چه اندازه در انگلستان تورم‌زا بوده است. البته در سرزمینی که تورم عادی‌اش خیلی هم بالا نرفته است؛ حداقل در مقایسه با کشور خودمان.
فصل ۹۳-۱۹۹۲ اولین دوره پرمیرلیگ با فرمت فعلی برگزار شد و رقابت پرقدمت باشگاهی در انگلستان رنگ و بوی جدیدی گرفت. آن زمان پردرآمدترین بازیکن این رقابت‌ها جان بارنز، هافبک وقت و اسطوره لیورپول بود که هفته‌ای ۱۰هزار پوند از این باشگاه دریافت می‌کرد. او برای دو فصل متوالی بیشترین دستمزد را می‌گرفت تا اینکه اریک کانتونا با ۱۸هزار پوند این عنوان را به خود اختصاص داد. از ۳۲ فصلی که لیگ برتر برگزار شده، ۱۳فصل پردرآمدترین بازیکن رقابت‌ها برای منچستریونایتد بوده، ۷فصل برای منچسترسیتی، ۴فصل برای چلسی، ۳فصل برای لیورپول و ۲فصل هم برای نیوکاسل بوده است.
ضمن اینکه آرسنال، میدلزبورو و تاتنهام هم هرکدام یک فصل گران‌ترین بازیکنان لیگ را داشته‌اند. نکته تنها حضور تاتنهام دراین فهرست، این است که گرت بیل به‌عنوان پردرآمدترین بازیکن تاریخ لیگ برتر نماینده این باشگاه محسوب می‌شود. اما مسوولیت پرداخت دستمزد ۶۰۰هزار پوندی‌اش در زمان بازگشت قرضی‌اش به انگلیس، با رئال مادرید بود و اسپرز کمتر از نیمی از آن را به عهده داشته است. ضمن اینکه روی کین (منچستریونایتد)، کارلوس توز (منچسترسیتی) و وین رونی (منچستریونایتد) هرکدام ۴فصل پیاپی پردرآمدترین بازیکنان لیگ بوده‌اند که از این حیث رکورددار هستند.
اکنون کوین دی بروینه با دستمزد هفتگی ۴۰۰هزار پوند بیشترین دریافتی را میان تمام بازیکنان این فصل لیگ برتر دارد؛ یعنی از اولین دوره این رقابت‌ها تاکنون، سقف حقوق‌ها ۴۰برابر بیشتر شده است.
اما اتفاق جالب چیست؟ اینکه طبق محاسبه بانک انگلیس اگر قرار بود پرداختی به فوتبالیست‌ها بر اساس تورم سالانه این کشور باشد، اکنون دی بروینه باید ۲۱هزار و ۸۶پوند حقوق می‌گرفت؛ یعنی همتراز با بارنز در سال۱۹۹۲ چراکه تورم پوند دقیقا به این مقدار بوده است!
این موضوع نشان می‌دهد که فوتبال از همه چیز گران‌تر شده و حتی در کشوری که افزایش قیمت‌ها به‌شدت کنترل می‌شود، امکان مدیریت کردن هزینه‌ها در فوتبال وجود ندارد. هرچند که درآمد و محبوبیت این رشته هم چندین برابر بوده و همین شاید تورم فوتبالی را توجیه کند.
در کشور خودمان محاسبات سنگین و صفرهای بی‌شمار عملا محاسبه را غیرممکن می‌کند! فوتبال در ایران هم مثل باقی نقاط جهان، گران شده ولی متناسب با فشار اقتصادی‌ای که به تمام مردم وارد می‌شود. مثلا ۲۳ سال قبل مهدی هاشمی نسب با دریافت ۱۰۰میلیون تومان از استقلال، روند بازار نقل و انتقالات را وارد یک فضای جدید کرد. آن زمان قیمت دلار حول و حوش ۸۰۰تومان بود، الان بالاتر از ۵۰هزار تومان است و گران‌ترین بازیکنان هم (البته با چشم‌پوشی از دریافتی‌ها خارج از عرف) حدود ۲۰میلیارد تومان دستمزد دریافت می‌کنند. یعنی نرخ ارز بیش از ۶۲برابر شده و قیمت فوتبالیست‌ها، ۱۳۳برابر. این، تفاوت قیمت در ۲۳سال اخیر بود؛ اما اگر مثل جزیره قرار بود به ۳۲سال قبل برویم چه؟
نظر شما