به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از خبرگزاری تسنیم، چند روز است با اعلام خبر اخذ مجوز تاکسی هوایی توسط منوچهر منطقی دبیر ستاد توسعه فناوری فضایی و حمل و نقل پیشرفته معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و امکان ثبت‌نام هواپیمای شخصی در این طرح، موضوعی داغ در شبکه‌های اجتماعی شده و در سیستان و بلوچستانی که در برخی شهرهای آن امکان تردد با "خرگاری" هم وجود ندارد، اما موضوع بیشتر قابل تامل است.
منوچهر منطقی در مورد آخرین وضعیت تاکسی‌های هوایی اعلام کرده: پرواز تاکسی‌های هوایی دو مشکل داشت که یکی مربوط به اخذ مجوزها و دیگری مربوط به نحوه استفاده از فرودگاه‌ها بود که مجوز آن به تازگی از سازمان هواپیمایی کشوری اخذ شده و نحوه استفاده از فرودگاه‌ها برای این نوع تاکسی‌ها نیز اخیراً تدوین شده است. همه فرودگاه‌های کشور ظرفیت تاکسی‌های هوایی را دارند، اما اولین پرواز تاکسی هوایی در بهمن‌ماه از فرودگاه مهرآباد خواهد بود.
محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی هم در روزهای اخیر درباره تاکسی‌های هوایی و راه‌اندازی این حمل و نقل جدید گفت: بسیاری از فرودگاه‌ها در شهرهای مختلف هستند که استعداد راه‌اندازی تاکسی هوایی را دارند و مردم می‌توانند با استفاده از هواپیماهای شخصی خود و با ثبت‌نام در این طرح از این پروژه استفاده کنند.
این اظهارات، اما با توجه به شرایط بد اقتصادی حاکم بر عمده اقشار کشور، با واکنش‌های طنز تلخ فراوانی از سوی کاربران فضای مجازی مواجه شده است. در سیستان و بلوچستان، اما موضوع بیش از دیگر نقاط کشور قابل توجه است.
"به دلیل وسعت سیستان و بلوچستان و بعد مسافت میان شهرستان‌های آن، طرح تاکسی‌های هوایی یکی از ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری استان است. " این اظهار نظر ماندانا زنگنه معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار سیستان و بلوچستان در دیدار اخیر با مشاور اقتصادی قرارگاه قدس است.
زنگنه در این دیدار اضافه می‌کند: با توجه به وسعت سیستان و بلوچستان و وجود فرودگاه‌های متعدد در استان، ایرتاکسی در مسیرهای مختلف پرواز، بدون استفاده از برنامه پروازی که به خودی خود موجب صرفه‌جویی در زمان و هزینه خواهد شد، تردد در سطح استان را تسهیل می‌کند و این استان می‌تواند مقصدی مناسب برای اینگونه پروازها باشد.
بیان این اظهارات و البته انتشار آن، اما در استانی که فاقد حداقل زیرساخت‌های حمل و نقل بوده و در این زمینه فرسنگ‌ها با شاخص‌های کشوری فاصله دارد، منطقی به نظر نمی‌رسد؛ آن هم در شرایطی که تقریباً امروز همه مسئولان کشور بر ضعف زیرساختی سیستان و بلوچستان واقف هستند.
سیستان و بلوچستان فاقد حداقل زیرساخت حمل و نقل جاده‌ای
"متأسفانه این استان فاقد آزادراه بوده و تنها سه درصد از بزرگراه‌های کشور را داراست؛ بنابراین اگر قرار باشد ترانزیت به عنوان اولین مزیت استان انجام شود و بندر چابهار در توسعه شرق کشور نقش‌آفرینی کند، باید به زیرساخت‌های حمل و نقل به ویژه تکمیل بزرگراه‌های استان توجه جدی شود. " این اظهارات استاندار سیستان و بلوچستان طی هفته‌های اخیر در نشست با نایب رئیس اول مجلس شورای اسلامی است.
مدیرکل راه و شهرسازی سیستان و بلوچستان هم پیش‌تر اعلام کرده بود: سیستان و بلوچستان برای رسیدن به میانگین کشوری بزرگراه‌های موجود در کشور به ۱۶۰۰ کیلومتر دیگر بزرگراه نیاز دارد. این استان با حدود ۲۳ هزار کیلومتر راه اصلی، فرعی و روستایی حتی یک کیلومتر آزادراه ندارد و در بخش‌های مختلف از جمله بزرگراه و آزادراه نیازمند توجه ویژه است.
مردم قصرقند برای رسیدن به مرکز شهر مسیر سنگلاخی طی می‌کنند
عمق محرومیت، اما در برخی نقاط جنوب استان یعنی در منطقه بلوچستان جدی‌تر است؛ تنها در یک نمونه ۱۸ هزار نفر از مردم بخش «تلنگ» از توابع شهرستان قصرقند روزانه برای امور زندگی ساعت‌ها مسیر سنگلاخی "بیچند" را طی می‌کنند تا به مرکز قصرقند برسند.
مردم "تلنگ" بعد از گذشت بیش از هشت سال از شهرستان شدن قصرقند همچنان آرزو به دل مانده و چشم انتظار پایان ساخت محور مواصلاتی تلنگ به قصرقند هستند. رحیم‌بخش ابابکری رئیس شورای اسلامی بخش تلنگ در این رابطه گفتگو با خبرنگار تسنیم می‌گوید: هشت سال پیش بخش تلنگ که دهستانی جزو شهرستان چابهار بود به بخش ارتقاء پیدا کرد و به شهرستان قصرقند پیوست که از همان اوایل مردم در تردد به مرکز شهرستان مشکلاتی داشتند و عبور و مرور در جاده کوهستانی بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود؛ به عبارتی در حال حاضر مردم تنلگ به شهرستان چابهار دسترسی بهتری دارند تا به قصرقند.
او افزود: اعتباراتی که در سال‌های اخیر به این مسیر اختصاص یافته قطره‌چکانی و ناچیز بوده به همین دلیل روند کار به کندی پیش رفته است. تنها راه برون رفت از این مشکل نگاه ویژه دولت و اختصاص اعتبارات ملی است. امیدواریم آرزوی دیرینه مردم تلنگ برآورده شود چرا که هزینه‌های زیادی به علت نبود راه دسترسی به مرکز شهرستان متحمل می‌شوند و گاهی صدها کیلومتر طی می‌شود تا به مرکز شهرستان برسند.
تزریق اعتبارات ملی تنها راه برون رفت قصرقند از بن‌بست
یا در نمونه‌ای دیگر روستاهای اطراف رودخانه «کاجو» در شهرستان قصرقند؛ منطقه‌ای با ۳۵ روستا و جمعیتی بالغ بر ۱۰ هزار نفر که ۲۳ روستای آن در بالادست رودخانه و ۱۲ روستای آن در پایین دست رودخانه هستند و در فصول مختلف سال به ویژه پاییز و زمستان حتی تابستان (بارش مونسون) در پی بارندگی و بالا آمدن آب رودخانه راه ارتباطی‌شان با مرکز شهر برای هفته‌ها قطع می‌شود و تنها راه خدمت‌رسانی به آن‌ها استفاده از بالگرد است.
فیض‌محمد زین‌الدینی رئیس شورای بخش مرکزی قصرقند هم در این رابطه بیان کرد: تزریق اعتبارات ملی تنها راه برون رفت قصرقند از بن‌بست است. علاوه بر نبود محور مواصلاتی حداقلی و فضاهای آموزشی کافی، حوزه بهداشت و درمان به یکی از دغدغه‌های اکثر مردم قصرقند تبدیل شده و پس از چند سال که بخش قصرقند به شهرستان ارتقاء پیدا کرده، هیچ بیمارستانی در آن ساخته نشده است.
نظر شما