گروه صنعت و بازرگانی پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، رسول سلیمانی کارشناس بازار و صنعت خودرو در گفت وگو با رادار اقتصاد در خصوص موضوع ورود شرکت زر ماکارون به عرصه خودروسازی و شائبه های حول این موضوع گفت: آنچه در زمینه بحث تولید خودرو حائز اهمیت است مقیاس تولید است، به طوری که خودروسازان بزرگ برای رسیدن تولید انبوه با هم ادغام می شوند تا بتوانند تولید خود را به بیش از ۱۰ میلیون خودرو در سال برسانند. در حالی که در ایران مقیاس تولید خودرو بین چند شرکت خودروساز شکسته شده است.
وی در این باره خاطر نشان کرد: اگر می خواهیم صنعت خودروی سازی داشته باشیم که حرفی برای گفتن در دنیا داشته باشد یا نیازهای کشور را از بعد کیفیت و قیمت حداقل به بهترین شکل ممکن پوشش دهد میزان تولید بالا در این موضوع بسیار حائز اهمیت است، بنابراین در یک کارخانه نمی توان چنین دستاوردی داشت و این موضوع را به ثمر رساند بلکه باید کارخانه ها در هم ادغام شوند، ضمن اینکه کارخانه های کوچک که امکان سرمایه گذاری نداشته باشند در نهایت به کارخانه های کوچک مونتاژ کننده خودرو های خارجی تبدیل می شوند، دلیل اصلی این موضوع هم اشتباهاتی است که در تعرفه قطعات خودرو وجود دارد.
رسول سلیمانی درخصوص سیاست گذاری های غلط دولت که راه را برای ایجاد چالش های بسیار در بازار و صنعت خودرو باز می کند اشاره کرد و گفت: در حالی که تنظیم مسائل صنعت خودرو و سیاست گذاری ها موضوع بسیار مهمی است اما متاسفانه وزارت صمت سیاست های دقیقی در این موضوعات ندارد، سیاستی که منجر به بالا رفتن مقیاس تولید شود، یعنی نیازمند سرمایه گذاری در صنعت خودرو هستیم نه اینکه مانند شرکت زر ماکارون برای خود شرکت جدیدی راه اندازی کند، بلکه در شرکت های موجود باید برای ارتقای ظرفیت سرمایه گذاری صورت بگیرد.
وی در خصوص چالش های مطرح شده درباره خصوصی سازی شرکت های خودرو ساز نیز گفت: در حال حاضر بحث خصوصی سازی ایران خودرو و سایپا نیز مطرح شده است، برای واگذاری شرکت های دولتی توانمندی شرط مهم است،یعنی خریدار باید از قدرت افزایش ظرفیت این شرکت ها برخوردار باشد و سرمایه خود را به این شرکت ها منتقل کند نه اینکه شرکت دیگری تاسیس شود.
وی در ادامه تصریح کرد: مسئله اصلی در بحث خودروسازهای مختلفی که در حال تاسیس و راه اندازی در کشور هستند این است که چون حجم سرمایه شان محدود است عملا یک شرکت کوچک راه اندازی می شود لذا این شرکتها نمی توانند محصولات خود را توسعه بدهند و نهایتا وارد کننده قطعات خودرو و مونتاژ کار می شوند، در حالی که در کارخانه های جدید حداقل کف تولید باید مشخص شود یعنی از مقدار معینی نباید ظرفیت کمتری داشته باشد و داخلی سازی نیز نباید از حدی کمتر باشد. به عبارت دیگر، ظرفیت داخلی سازی ۴۰ درصدی کافی نیست در این شرایط، نهایتا ارز بری زیادی به کشور تحمیل می شود، در نتیجه شرکت خودروساز نمی تواند در مقیاس بالا خودرو تولید کند چرا که ارزی که به این شرکت داده شده محدود است، لذا دوباره در چرخه ای قرار می گیرد که در نهایت تبدیل به مونتاژ کننده می شود از این جهت در راه اندازی خودروسازی های جدید باید دقت و تامل بسیاری شود چرا که نیازی به تعداد زیادی مونتاژ کننده در صنعت خودروسازی کشور نداریم.
رسول سیلمانی در واکنش به موضوع واگذاری زمین برای ساخت شرکت خودروسازی به زرماکارون گفت: اصلا نیازی نیست برای تاسیس یک خودروسازی جدید به شرکتی مثل زرماکارون در تهران یا نزدیک تهران و کرج زمین داده شود، به این دلیل که راه اندازی یک شرکت خودروسازی نیاز به گرفتن حجم بالایی از زمین نیاز دارد، بنابراین مساله مهم در این موضوع این است که زمینی که قرار است به این شرکت واگذار شود به چه شکلی تامین می شود. اگر خود شرکت پول تامین زمین را نقدا بپردازد موضوع دیگری است اما اگر از منابع طبیعی و با رانت دولتی زمین می گیرد قطعا قابل قبول نیست لذا در این موضوع باید دقت شود که آیا هدف شرکت راه اندازی تولید خودروست یا استفاده دیگری از زمین به نام خودروسازی؟
رسول سلیمانی تحلیلگر بازار و صنعت خودروسازی در ادامه خاطر نشان کرد: در خصوص اینکه در وضعیت امروز کشور تامین قطعه به لحاظ تحریمها و عدم تولید کافی در کشور با چالش های مختلفی رو به روست باید گفته شود اگر درواقع این شرکت اگر بخواهد محصولی توسعه دهد عملا باید شبکه زنجیره تامین خود را ایجاد کند، لذا در بحث قیمت قطعه نمی تواند چندان تاثیرگذار باشد، به این دلیل که قیمت قطعه بیشتر ناشی از افزایش قیمت مواد اولیه و ابزارآلات تولید است. با توجه به اینکه قیمت مواد اولیه نزدیک به قیمت جهانی تامین می شود بخشی از زیرسیستمی که در قطعات استفاده می شود مستقیم وارداتی است ابزارهایی که برای تولید استفاده می شود نیز وارداتی است، ضمن وجود تورم کنونی که منجر به افزایش قیمت قطعه شده شرکت جدیدی به نام زر ماکارون اگر وارد عرصه خودروسازی شود نمی تواند در کاهش قیمت قطعه موثر باشد، لذا بار فشار بیشتری به تامین قطعه وارد می شود. در مجموع باید گفته شود به جای پراکنده کاری و تاسیس و مجوز کار و تولید دادن به شرکت های جدید دولت باید شرکت های خودروسازی فعلی را مجاب به حرکت به سمت تولید پلتفرم مشترک برای تولید در مقیاس بیشتر و تولید اقتصادی کنند.
نظر شما