آیت الله جوادی آملی: می ‌توانیم به‌وسیله آیات قرآن به آن حیاتی برسیم که امام رضا(ع) از ما می ‌طلبد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از شفقنا- حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در یکی از درس های اخلاق خود بیان کردند: وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) قائم بالعلم بود. اینکه می‌گفتند او عالم اهل بیت است؛ برای اینکه به علم قیام کرد. قیام به علم گرچه به وسیله همه ائمه(علیهم السلام) مخصوصاً امام باقر، امام صادق(سلام الله علیهم اجمعین) ظهور کرد، حوزه علمیه تشکیل دادند، مذهب درست کردند؛ اما درس دادن، غیر از این است که جهان را به خود متوجه کردن باشد. وجود مبارک امام صادق دو نفر، سه نفر را هدایت می‌کرد، اگر می‌گویند چهار هزار شاگرد تربیت کرد، نه اینکه حضرت منبر می‌رفت ده بیست نفر سی نفر چهل نفر یا صد نفر یا این حدود شاگرد در محضرش بود، دو نفر سه نفر مخفیانه، با فشار بالاخره می‌آمدند به بهانه‌های گوناگون، مسائل را یاد می‌گرفتند. این طور نبود که حضرت یک حوزه علمیه داشته باشد. مرحوم کلینی نقل کرد دیگران هم نقل کردند که همان طوری که وجود مبارک حضرت یعقوب(سلام الله علیه) شکوه‌اش را به خدا عرض می‌کرد از فراق یوسف، وجود مبارک امام صادق هم از فراق مدرسه و طلبه، شکوه‌اش را به خدا عرض می‌کرد. یعقوب(سلام الله علیه) از فراق یوسف گفت: ﴿أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنی‏ إِلَی اللَّهِ﴾،اما وجود مبارک امام صادق فرمود: «أَشْکُو إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَحْدَتِی‏ وَ تَقَلْقُلِی»؛ اگر چهار تا طلبه می‌دید، چهار تا برادران شیعه می‌دید، می‌گفت: من از تنهایی به خدا شکایت می‌برم، شکوه‌ام را پیش خدا می‌برم: «أَشْکُو إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَحْدَتِی‏ وَ تَقَلْقُلِی … فَلَیْتَ هَذِهِ الطَّاغِیَهَ أَذِنَ لِی فَأَتَّخِذَ قَصْراً فِی الطَّائِفِ فَسَکَنْتُهُ وَ أَسْکَنْتُکُمْ مَعِی‏»ای کاش این نظام طغیان و طغیانگر و طاغوت منصور عباسی به من اجازه می‌داد من یک مدرسه‌ای در طائف می‌ساختم، چون طائف یک منطقه خوش آب و هوایی است می‌تواند حوزه علمیه دوازده ماهه داشته باشد، آنجا که گرمسیر است یا سردسیر است حوزه علمیه دوازده ماهه سخت است اما یک جایی که بالاخره آب و هوای سالم و خنکی دارد می‌تواند حوزه علمیه دوازده ماهه باشد. مرحوم کلینی نقل کرد که امام صادق می‌گوید: ای کاش این نظام طغیانگر به من اجازه می‌داد من یک مدرسه‌ای در طائف می‌ساختم یک حجره برای خودم بود و بقیه را به شما می‌دادم، «فَلَیْتَ هَذِهِ الطَّاغِیَهَ أَذِنَ لِی فَأَتَّخِذَ قَصْراً فِی الطَّائِفِ فَسَکَنْتُهُ وَ أَسْکَنْتُکُمْ مَعِی‏»؛ من خودم هم حجره داشتم، شما آنجا جا می‌دادم روز درس می‌گفتم سؤالات شما را جواب می‌دادم. این آرزوی امام صادق بود؛ اما او قائم بالعلم نبود؛ با اینکه او عالم اهل بیت بود، تردیدی در آن نیست.

 اما وجود مبارک امام رضا به وسیله دشمن حوزه علمیه نقد ساخته شد، شیعیان آمدند، سنّی‌ها آمدند، کلیمی‌ها آمدند، مسیحی‌ها آمدند، مجوسی‌ها آمدند، ملحدان آمدند، مشرکان آمدند، شده حوزه علمیه جهانی، شده عالم اهل بیت. آن علوم فراوان و استدلال‌های فراوان و آن ابطال جبر و ابطال تفویض و این تفکر اسرائیلی را ابطال کردن به وسیله عالم اهل بیت بود. این مدرسه شد، این حوزه علمیه شد. امام صادق(سلام الله علیه) آرزوی یک مدرسه داشت، به ایشان ندادند؛ ولی وجود مبارک امام رضا حوزه علمیه جهانی پیدا کرد، آن جاثلیق آمده، آن ترسا آمده، آن مجوسی آمده. او شده عالم اهل بیت، این اصل اول؛ که ما ماه پربرکت ذی‌قعده از امام رضا چه استفاده‌ای می‌خواهیم بکنیم؟

قرآن می ‌فرماید من شما را به حیات انسانی دعوت می ‌کنم؛ اگر می ‌خواهید زنده شوید به قرآن مراجعه کنید، پس کاری که به ‌وسیله دم مسیحایی انجام می‌ شد قرآن آن را در حد بسیار بالاتر انجام می‌ دهد و راه رسیدن به این حیات نیز ائمه اطهار(علیهم السلام) مانند وجود مقدس امام رضا(ع) هستند.

ما می ‌توانیم به‌وسیله آیات قرآن کریم به آن حیاتی برسیم که امام رضا(ع) از ما می ‌طلبد.

نه تنها از آیات قرآن کریم، بلکه از بیانات پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه (ع) نیز می ‌توان این نورانیت و حیات انسانی را گرفت، چراکه قرآن و عترت همواره در کنار هم و همتای هم هستند و مکمل یکدیگر می‌ باشند. لذا عالم اهل‌بیت (ع) می ‌تواند جامعه را به حیات انسانی برساند و انسانِ از درون مرده را زنده کند.

منبع: درس اخلاق ۱۳۹۶/۰۵۴/۱۹