به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از ورزش سه، رایان هرمن روزنامه‌نگار انگلیسی هنوز اولین زمین چمن فوتبالی را که در کودکی و در سال ۱۹۷۸ دیده است را به یاد می‌آورد.
لیورپول در همان روز وستهام را در خانه‌اش و در ورزشگاه آپتون پارک با نتیجه ۲-۰ شکست داد. استادیومی که در شرق لندن تخریب شده است اما هرمن یک حس را از آن موقع، همیشه به همراه دارد؛ حتی زمانی که فرصت بازدید از مکان جدیدی را به دست می‌آورد، باز هم آن حسی که آن روز هنگام تماشای دیدار لیورپول و وستهام از تراس پشت دروازه داشت را در تار و پود جانش تجربه می‌کند.
هرمن با در نظر گرفتن اولین تجربه‌اش و البته دیگر تجربه‌هایی که داشت، کتاب جدیدی را تحت عنوان زمین‌های فوتبال جالب توجه منتشر کرده که با جمله‌ای تامل برانگیز آغاز می‌شود. او می‌گوید: بعضی اوقات بازی‌ها تا این حد جذاب و هیجان انگیز نیستند. جمله‌ای که طرفداران فوتبال را شگفت‌زده می‌کند.
هرمن در گفت و گویی که با CNN داشته، می‌گوید: چنین مواردی دقیقا همان چیزهایی است که در حاشیه و اطراف می‌گذرد.
هرمن در مقدمه کتابش آورده است: پرداختن به هویت، رفتن به بخشی از جهان که هرگز به آنجا نرفته‌اید و حتی ممکن است نروید، یادگیری و خواندن درباره تاریخ و حتی بحث در مورد یک آفساید مشکوک در یک بازی به همان اندازه جذاب است که می‌توان هر نقطه‌ی برجسته از یک زمین فوق‌العاده فوتبال را دید.
هرمن فردی است که بازیکن فوتبال نیست اما به واسطه فعالیتش و شغل مرتبط با این رشته، زمین‌های فوتبالی زیادی را از نزدیک تماشا کرده است. خودش این حدس را می‌زند که حدود ۱۰۰ زمین چمن را از نزدیک دیده و در آن حضور داشته است.
هرمن در این خصوص می‌گوید: من عاشق این حقیقت هستم که فوتبال راهی برای رفتن به مکانی باز می‌کند که در غیر این صورت از آن بازدید نمی‌کردید. حتی فوتبال باعث می‌شود جزئیات مربوط به مکان‌هایی را بشنوید که حتی برخی طرفداران افراطی هم ممکن است آن را نشنیده باشند.
با هم چند زمین فوتبال خارق‌العاده در جهان را مشاهده می‌کنیم:
نمایی هوایی از استادیوم موناکو هنگام طلوع خورشید همراه با نمایی از بندر CAP DAIL در مونت کارلو.
این هم استادیومی خارق‌العاده در نروژ که بیشتر مسابقات آماتور در آن برگزار می‌شود. شبیه به یک جزیره کوچک که دنیای بزرگی برای فوتبالی‌هاست.
این دو پسر خردسال مسابقه‌ای دوستانه را در رشته کوه‌های آلپ سوئیس تماشا می‌کنند. جایی حدود دو هزار متری زمین که تنها با تله کابینی با ظرفیت ۱۰ نفره می‌توان به آنجا رفت. البته راه دیگری هم وجود دارد؛ ۴۵ دقیقه پیاده‌روی.
استادیوم اوتمار هیتدزفیلد در سوئیس با ارتفاع دو هزار متر از سطح دریا که مرتفع‌ترین استادیوم اروپاست.
زمین فوتبالی شناور در آب که وقتی به جنوب تایلند بروید آن را می‌بینید.
این بزرگترین زمین شناور دنیای فوتبال است که با سفر به خلیج مارینا در سنگاپور آن را می‌بینید.
زمین فوتبال آدیداس در توکیو که در بالاترین نقطه از یک برج ساخته شده است.
استادیوم ویکتوریا در جبل الطارق که نمای زیبای آن جذب کننده است.
شایعات زیادی در مورد این زمین شنیده می‌شود. گویا این زمین فوتبال خصوصی ولادیمیر پوتین در اعماق جنگل است و هیچ کس نمی‌تواند به آنجا برود. این زمین در فاصله ۲۰ دقیقه‌ای از مرکز مسکو در یک پارک قرار دارد.
این زمین فوتبال در یکی از هتل‌های معروف مالدیو واقع شده است.
زمینی در جزایر فارو که به دلیل بادهای تندی که آنجا می‌وزد کار را برای هر بازیکنی سخت می‌کند.
این استادیوم در ایسلند را می‌توان سردترین زمین چمن دنیا دانست. فضایی باز و گسترده که در ارتفاعات است.
زمینی که وسط یک بندر در کرواسی است و بازیکنان بدون استرس و در فضایی رویایی می‌توانند آنجا بازی کنند.
می‌توانید به گرجستان بروید و مسابقات خانگی یک تیم محلی که در قلعه برگزار می‌شود را اینگونه تماشا کنید.
نظر شما