به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد در ادامه این مطلب آمده است: مقامات آمریکایی به طور خصوصی اذعان می‌کنند که به تدریج اجرای برخی تحریم‌ها علیه فروش نفت ایران را کاهش داده اند. تهران هم تولید خود را به بالاترین سطح از زمان شروع تحریم در پنج سال پیش بازگردانده است و بیشترین نفت خود را در یک دهه اخیر به چین ارسال می‌کند. مقامات ایرانی مطمئن هستند که حتی بیشتر از این نفت عرضه خواهند کرد.
عرضه نفت توسط ایران به کاهش قیمت کمک می‌کند، قیمتی که این هفته در لندن به زیر ۸۵ دلار در هر بشکه کاهش یافت و پس از سال‌ها تورم افسارگسیخته به مصرف کنندگان و بانک‌های مرکزی نفسی راحت داد. پایین نگه داشتن قیمت بنزین – در حال حاضر نزدیک به ۴ دلار در هر گالن – ممکن است به کمپین انتخاب مجدد رئیس جمهور جو بایدن در سال ۲۰۲۴ هم کمک کند.
هلیما کرافت، رئیس استراتژی جهانی کامودیتی در RBC Capital Markets LLC در نیویورک، گفت: «این بازی سنتی دیپلماسی انرژی است: جوش دادن معامله برای بشکه‌های بیشتر نقت. منافع اقتصادی آمریکا و ایران در بحث تولید بشکه‌های بیشتر در بازار همسو هستند.»
سخنگوی وزارت خارجه گفت که ایالات متحده همچنان به اجرای دقیق چارچوب محکم تحریم نفت و سایر تحریم‌ها علیه ایران ادامه می‌دهد و خاطرنشان کرد که سطح صادرات به طور منظم در واکنش به قیمت‌ها و عوامل دیگر در نوسان است.
هیچ یک از این دو کشور انتظار ندارند به‌زودی توافق ۲۰۱۵ را احیا کنند. با این حال، در هفته‌های اخیر آن‌ها به تفاهم درباره تبادل احتمالی زندانیان و انتقال ۶ میلیارد دلار از درآمد نفتی ایران که در کره جنوبی گرفتار شده است، دست یافته‌اند – تحولاتی که دولت بایدن اصرار دارد بگوید به هم مرتبط نیستند. حتی گزارش‌هایی مبنی بر کاهش قابل توجه تولید اورانیوم غنی شده ۶۰ درصدی وجود دارد.
تنش زدایی موقت در حال حرکت به سمت تجارت نفت است. البته واشنگتن همچنان خریدهای بسیاری از مشتریان پیش از تحریم ایران مانند کره جنوبی، ژاپن یا کشورهای اروپایی را تحمل نمی‌کند، اما نسبت به افزایش فروش به چین نگرانی ندارد. شرکت اطلاعات بازار Kpler Ltd. تخمین می‌زند که محموله‌های نفتی ایران به چین به ۱.۵ میلیون بشکه در روز رسیده است.
بر اساس گزارش آژانس بین المللی انرژی در پاریس، تولید ایران در ماه جولای به ۳ میلیون بشکه در روز رسید که بالاترین سطح از سال ۲۰۱۸ است. فرناندو فریرا، مدیر ریسک ژئوپلیتیک در مشاوران گروه انرژی راپیدان مستقر در واشنگتن، گفت: «بایدن مایل است در ازای محدود کردن ذخایر اورانیوم توسط ایران، چشمانش را بر فروش نفت ببندد.» وی گفت: علاوه بر این، “کاخ سفید خوشحال خواهد شد که بشکه‌های بیشتری را در بازار ببیند تا به ثبات قیمت‌ها کمک کند. ”
به گزارش خبرگزاری دولتی شانا، جواد اوجی، وزیر نفت اخیرا به کمیته انرژی مجلس ایران گفت که تهران انتظار دارد تولید خود را در هفته‌های آینده به ۳.۴ میلیون بشکه برساند. به گفته افرادی که مستقیماً از این موضوع مطلع هستند، این میزان ممکن است تا پایان سال به ۳.۶ میلیون بشکه افزایش یابد.
آن‌ها در حال نزدیک شدن به سطوح قبل از دوران ترامپ هستند. کرافت گفت: این سوال وجود دارد که چقدر بیشتر می‌توانند تولید و عرضه کنند؛ سوال این است: «اجرای حداقلی تحریم‌ها» واقعاً در چه مقطعی به معنای «لغو عملی تحریم‌ها» است؟
افزایش عرضه نفت ایران در موقعیتی شکننده برای بازارهای جهانی نفت رخ می‌دهد، در واقع همزمان با کاهش رشد اقتصادی چین و تقاضا برای سوخت. همچنین تلاش‌های همتایان ایران در ائتلاف اوپک پلاس برای افزایش قیمت‌ها را تضعیف می‌کند.
عربستان سعودی، رهبر سازمان کشورهای صادرکننده نفت، تولید نفت را در تابستان به میزان یک میلیون بشکه در روز کاهش داد. با این حال، قیمت‌های آتی برنت از زمان رسیدن به بالاترین سطح شش ماهه در اوایل آگوست، ۵ درصد کاهش یافته است.
کریستف رول، تحلیلگر ارشد مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا، گفت: برای سعودی‌ها، بازگشت ایران «در حال حاضر مشکل بزرگی نیست، اما پتانسیل تبدیل شدن به یک مشکل بزرگ را دارد».
اینکه جمهوری اسلامی بتواند صادرات خود را حفظ کند یا حتی افزایش دهد، در ابتدا به این بستگی دارد که چقدر نفت بیشتری می‌تواند از انبارها خارج کند. بر اساس گزارش Kpler، این کشور در این ماه مجموعاً ۱۶ میلیون بشکه نفت در خشکی و تانکرهای نفتکش را کاهش داده است و ۸۰ میلیون بشکه دیگر باقی مانده است.
اما با توجه به اینکه اکثر خریداران بالقوه هنوز مجاز به خرید نیست، ایران در نهایت به خریدهای چین متکی خواهد بود. پکن به دلیل تخفیف‌های سنگینی که تهران برای رقابت با عرضه روسیه، تشویق شده که نفت ایران را بخرد تا ذخایر استراتژیک خود را پر کند. معامله گران می‌گویند که دو گرید اصلی ایران در حال حاضر با تخفیف به برنت بیش از ۱۰ دلار در هر بشکه معامله می‌شوند. اما مصرف چین تحت فشار است، زیرا این کشور با بحران‌هایی از بیکاری جوانان گرفته تا آشفتگی در بخش‌های دارایی و بانکداری خود دست و پنجه نرم می‌کند.
اد مورس، رئیس بخش تحقیقات کالا در شرکت سیتی گروپ گفت: میزان ذخیره‌سازی چین در یک مقطع زمانی کاهش می‌یابد. رشد تقاضا در خارج از چین هم نزدیک به پایان است.
در نهایت، موانع لجستیکی وجود دارد. محدودیت‌های دسترسی به سیستم بانکی بین‌المللی، دریافت پول را برای ایران دشوار می‌کند و بدون سرمایه‌گذاری خارجی، برای افزایش ظرفیت تولید با مشکل مواجه خواهد شد.
نظر شما