به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد جیمی وو که روی سلامت در فضا تحقیق می کند گفت که در خلاء کم فشار فضا، هر مایعی از سطح بدن، پوست، چشم، دهان، گوش و ریه‌ها بلافاصله به گاز تبدیل می‌شود. رگ‌های خونی نزدیک سطح نیز حتی پس از مرگ ممکن است پاره شده و خونریزی کنند. آب باقیمانده در بدن احتمالا منجمد خواهد شد، زیرا دمای پایه پایین درفضا منفی ۲۷۰.۴۵ درجه سانتیگراد است. از دست دادن مایعات، به علاوه انجماد، می تواند باعث حالت مومیایی شود که اساساً بدن را حفظ می کند. هر فضانوردی که بدون لباس فضایی در معرض فضا قرار گیرد به این سرنوشت دچار خواهد شد. اینکه بعدا چه اتفاقی می‌افتد بستگی به این دارد که باکتری‌هایی در اطراف وجود داشته باشند یا خیر.
تحقیقات ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) نشان داده که باکتری ها می توانند حداقل ۳ سال در فضا زنده بمانند. اگر باکتری ها روی جسد زنده باشند، شروع به هضم آن می کنند. در حالی که بیشتر فضا بسیار سرد است قسمت های گرم هم وجود دارد. دمای سطح ایستگاه فضایی بین المللی می تواند ازمنهای ۲۰۰ درجه سانتیگراد تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد متغیر باشد. در یک محیط گرمتر، تجزیه بسیار تسریع می شود.تشعشعات قدرتمند در فضا نیز احتمالاً روی بدن تأثیر می گذارد، پیوندهای کربنی را می شکند و باعث تحلیل رفتن پوست و ماهیچه ها می شود.
پس از پرتاب شدن از فضاپیما، جسم کم آب و در حال تجزیه به مدار می رود، مگر اینکه با جسم دیگری روبرو شود.
مایلز هریس، دانشجوی دکترا در مؤسسه کاهش خطر و بلایا در دانشگاه کالج لندن گفت: با وجود تمام زباله‌های فضایی و ماهواره‌هایی که در مدار زمین هستند، احتمال برخورد برای یک جسد وجود دارد.
وو گفت برخورد بین یک بدن و سفینه فضایی یا ماهواره می تواند باعث آسیب واقعی به هر دو طرف شود. اگر جسد با ماهواره ها و زباله های فضایی برخورد نکند به مرور زمان توسط نیروی گرانش به آرامی به سمت زمین کشیده می شود، به خصوص اگر مرگ در مدار پایین زمین یا در حدود ۲۰۰۰ کیلومتر یا کمتر رخ دهد. در نهایت، در آنچه احتمالاً دراماتیک ترین بخش سفر جسد در فضا خواهد بود، دوباره وارد جو می شود و می سوزد.
نظر شما