به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، اخیرا دانشگاه علوم پزشکی تهران و ۴۰ استاد دیگر رشتههای مختلف پزشکی را بازنشسته یا برکنار کرده است و دکتر ملکزاده که در زمره این اساتید است در نامهای گلایه آمیز به این شیوه انتقاد کرد.
اینک پروفسور علی ملکحسینی در نامهای خطاب به ملک زاده به این موضوع پرداخته است.
در این نامه که بیت مشهور "قدر زر زرگربداند، قدرگوهر گوهری" آغاز شده آمده است: شنیدم که مسئولین محترم دانشگاه علوم پزشکی تهران شما را به شکلی عجولانه و بیخبرانه بازنشسته کردهاند، حقیقتش این خبر برایم بسیار نگرانکننده و شوکآور بود به خودم گفتم مگر فردی دلسوزتر وطنپرستتر، باسوادتر و از همه مهمتر خدمتگذارتر از ملکزاده در میان استادان دانشگاهها وجود دارد که چنین تصمیم نسنجیدهای در موردش گرفتهاند؟ آیا این افراد از تلاشهای صادقانه و خستگیناپذیر شما در طول ۴۵ سال گذشته خبر ندارند و نمیدانند شما جزء استثنائیترین افرادی بودید که با وجود کسب مقام اول و دومی پزشکی چه در دورهٔ دانشجوئی و چه در دورهٔ دستیاری دانشگاه پهلوی سابق، ماندن در ایران را به رفتن به غربِ وسوسهانگیز که خیلیها آرزویش را داشتند، ترجیح دادید؟
آیا این دوستان نمیدانند شما در روزهای سخت اول انقلاب داوطلبانه به عنوان سرپرست یک تیم جهادگر پزشکی در کردستان شلوغ و ناآرام خدمت کرده اید و نمیدانند در سختترین شرایط جوانترین رئیس دانشکدهٔ پزشکی و جوانترین رئیس دانشگاه شیراز بودهاید؟ آیا نمیدانند که شما بزرگترین کار تحقیقاتی تاریخ ایران را در ناحیهٔ گلستان و ترکمن صحرا انجام دادهاید که از افتخارات کشور محسوب میشود و آیا اینان نمیدانند شما درکار آموزش و پژوهش و تربیت متخصص و فوقتخصص و محقق چه کارهای منحصر به فردی کردهاید و با پشتکار و تلاشی ستودنی زیرزمین بیمارستان دکتر شریعتی را به بهترین بخش تحقیقاتی گوارش وکبد کشور تبدیل کردهاید؟ و چندین آیا نمیدانند دیگر که نیازی به گفتنشان نمیبینم.
در ادامه نامه دکتر ملک حسینی آمده است:
جناب دکتر ملکزاده شما به این صندلی استاد ممتازی دانشگاه هیچ نیازی نداشتید، ولی این صندلی به شما بسیار نیازمند است، چون کسی لایقتر و سزاوارتر از شما برای تکیه زدن بر این کرسی در کشور وجود ندارد.
شما یک الگوی تمامعیار برای نسل جوان هستید که مهمترین بعد و وجههٔ این الگو ترجیح دادن کار و خدمت در وطن با وجود امکان کار در بهترین مراکز پزشکی دنیا میباشد. بنده به عنوان فردی که در ۴۳ سال گذشته شاهد خدمت بسیار دلسوزانه، صادقانه و عالمانهٔ شما بودهام از آن بیم دارم که چنین برخوردی سبب ناامیدی کسانی گردد که شما الگویشان بودید و میخواستند در وطن بمانند.
اما برادر عزیزم جناب دکتر ملکزاده باور کنید که من این تصمیم ناخوشایند را به فال نیک میگیرم، زیرا خودت میدانی که بیش از ده سال است من و همکارانم دنبالت بودیم که مابقی عمر را بیائید شیراز و شما هم بارها قول داده بودید و نیامدید.
لطفاً هرچه زودتر برگرد شیراز، خودت میدانی که ما از همان اول هم مخالف رفتنت به تهران بودیم، لطفاً برگرد تا جوانهای زیادی که مشتاق آمدنت هستند خوشحال شوند و ما هم به امید خداوند بتوانیم از تجربیات ذیقیمت شما برای گسترش بخشهای تحقیقاتی پیوند کبد وگوارش استفاده کنیم.
مهمتر این که دیگر لازم نیست راه طولانی تهران به بالاده را طی کنید و هروقت دلت گرفت میتوانی خیلی راحت راهی کازرون و بالاده شوی و با حضور بر تربت پاک پدر و مادرت که عشق به خاک وطن را در دلت کاشتهاند. فاتحهای بخوانی و روحشان را شاد کنی و پس از آن هم مثل همیشه خیل بیماران روستائی را که منتظرت هستند معاینه و درمان کنی. ما بیصبرانه منتظرت هستیم.
نظر شما