به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از تحلیل بازار؛ محمدرضا قدوسی، کارشناس رمز ارز، به به قانون تصویبی در کشور در خصوص ماینینگ و نقش و تاثیر رمز ارز ملی در تعاملات با دیگر کشورها و همچنین در خصوص انجام روشهای رگولاتوری در سایر کشورها در حوزه رمز ارزها پرداخته است که در ادامه میتوانید بخوانید.
*در خصوص استخراج بیت کوین یا ماینینگ چه قوانینی مقررات در این حوزه تصویب شده و آیا به نتیجه ای رسیده است؟
درباره ماینینگ دولت به شکل جدی و ارد شد، به طوریکه در تیرماه ۹۸ قانونی تصویب کرد که فعالیت ماینینگ بدون مجوز از سه وازتخانه صمت، نیرو و آی سی تی خلاف قانون است و اگر ماینینگ از طریق برق صنعتی یا خانگی وکشاورزی انجام شود؛ دستگاه‌ها توقیف و تبعات بعدی را به دنبال خواهد داشت. با وجودی که در حوزه ماینینگ بیشترین قانون گذاری را داشتیم اما متاسفانه تا به امروز قانون گذاری که منجر به حصول نتیجه و فرایند شفا ف بشود، اتفاق نیفتاده است.
*با توجه به اینکه به برخی کشورهای رمز ارز ملی راه اندازی کرده اند مثل چین، به نظرتان این مساله تا چه اندازه می تواند روی اقتصاد و توسعه کشورها نقش داشته باشد؟
با توجه به اینکه بیت کوین و فناوری بلاک چین در حوزه صنعت مالی بیشترین فعالیت دارد و در عین حال سخت ترین صنعت، صنعت مالی است که با این موضوع بتوانند کنار بیایند چراکه نهادهای مالی به شت بر بازار مسلط و پرقدرت در فعالیت هستند. از طرفی بیت کوین با شعار آزادی در صنعت مالی ظهور کرد و در عین حال که بیت کوین شفافیت به نظام مالی میدهد و از طرفی با این شعار که همه برای نظام اقتصادی تصمیم بگیریم ایجاد شد؛ از طرفی کسانی که خواهان شفافیت و آزادی‌خواهی و استقلال مالی بودند به این فناوری روی آوردند و این موضوع ادامه یافت تا اینکه استراتژی توسط چین انجام شد به طوری که رد پای آن را در سالهای ۲۰۰۶، ۲۰۰۵ در بیشتر قاره ها می توان دید.
از آنجا که بسیاری از کشورهای میانی آفریقا غالبا فقیرند و نظام بانکی مشخص ندارند برخلاف کشورهای دیگر حتی از ابزارهای ساده بانکی یا کارت بانکی محرومند و بیشترکارهایشان را از طریق پول نقد انجام میدهند، از اینرو شرکتهای چینی در کشورهای آفریقا و برخی کشورهای اروپای شرقی و جنوب شرق آسیا و خاور میانه سرمایه گذاری از جنس فین تک انجام دادند؛ به طوریکه تحقیقی که سال پیش صورت گرفت نشان داد که ۰/۸ در صد آفریقا یا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم نقدینگی جدید خود را از طریق شرکتهای فین تک براساس استراژِی چین انجام می دهد.
از طرفی برای مثال برای اینکه کشورهای افریقایی بتواند با خاورمیانه ارتباط برقرار کنند که دارای ارزهای مختلفی هم هستند ازا ینرو یوان دیجیتال ایجاد شد تا به مانند نخ تسبیح این ارتباط بین کشورها را صورت دهد برای مثال کنیا برای مراوده با کشوری اروپایی به راحتی با یوان دیجیتال وصل شود. در عین حال که این اقدامی برای مقابله با سیطره و قدرت دلار هم بود. از طرفی برخی کشورها هم رمز ارز ملی دارند اما تنها در کشور خودشان است. اما من معتقدم برای اینکه رمز ارزملی بخواهد تاثیر گذار باشد باید فراتر از مرزها بتواند کاری انجام دهد و این موضوع هم برمی گردد به اینکه آیا قرار است با کشورهایی دیگر تعاملاتی در این باره داشت یا خیر؛ وگرنه ایجاد رمز ارز ملی توجیهی نخواهد داشت.
*به استفاده رمز ارز ملی در تعاملات خارج از کشور اشاره کردید؛ در دنیا چگونه این تعاملات انجام میشود؟
در دنیا به سه شیوه این تعاملات انجام میشود یک مورد همان روش که چینی ها انجام دادند (در بالا اشاره شد) استراتژی به شکل زیرکانه ای انجام دادند که در کشورهای دیگر نهادهای مالی را ایجاد کنند و بعد از طریق رمز ارز ملی کشورها را بهم متصل کند. شیوه دوم توسط قراردادهای دوجانبه و چند جانبه بین کشورهاست مثلا کشورمان می‌تواند در این خصوص با کشورهای سوریه عراق افغانستان که روابط اقتصادی خوبی داریم برای این کار رمز ارز ملی تعریف کرده با این کشورها تعامل داشته باشیم.
باید اشاره کنم در عین حال که تنها کسانی که در این شبکه هستند حق استفاده از آن دارند همانطور که یوان چین از دلار متمایز شد و افرادی در این شبکه هستند صرفا می تواند از آن بهره ببرند ودیگر کسی از خارج اعمال فشار و اعمال تحریم نمیتواند صورت دهد. روش سوم در خاورمیانه خودش را بیشتر نشان داده و به شکل کنسرسیوم رمز ارز و بلاک چین است و به این معنی که چند بازیگر صنعت مثل شرکتهای بانکی و نفتی که قبلا در مقابل و در رقابت هم بودند با ایجاد این کنسرسیوم میتوانند با ابزار رمز ارز مشترک روی پروژه ها با هم کارکنند برای مثال کنسوسیومی بود که ۲۰۱۷ ایجاد شد و ۴۰ شرکت نفتی و ۴۰ شرکت بانکی روی پروژه نفتی به توافق رسیدند. همچنین با کنسریویم بلاک‌چین در بخش تامین مالی هم کار تسهیل میشود چراکه پیشتر شاید به زحمت این کار توسط یک بانک یا چند بانک انجام میشد اما با شیوه جدید به شکلی متحد و زنجیره وار این کار انجام می گیرد.
*در دنیا در بخش رگولاتوری رمز ارزها و ماینینگ چه کارهایی انجام می گیرد؟ رویکرد کشورها به این نوع ارز چیست؟ بیشتر در این مورد توضیح دهید.
رگولاتوری مختلف داریم. در اولین رویکرد، رویکرد خصمانه است به طوریکه کلا با این نوع فناوری مشکل دارند و آن را ممنوع می کنند اما یک سری کشورها رویکرد منفعل دارند به عبارتی نه خیلی استقبال میکنند و اینکه منتظر می مانند تا ببینند بعد از مدت چه اتفاقی افتاد و آن وقت چه تصمیم بگیرند و برخی کشورها در حد تعریف مناطق خاص برای این گونه فعالیت در این حوزه موافقت میکنند مثل کشورهایی در جنوب شرق آسیا که دارای مناطق برای این گونه فعالیت ها هستند که مثلا با این میزان برق مصرفی و یا موارد دیگر که تعریف شده می توانند کار کنند و در واقع یک محیط آزمایشی است.
اما در خصوص حمایت از این فناوری کشورهای خیلی کوچکی هستند مثل کشورهای مالت یا قبرس یا استونی و لیتوانی که از این موضوع استقبال کرده اند که البته با توجه به اینکه حجمم دارایی زیاد ندارند از ای نرو به عنوان الگوی جهانی مطرح نمیشوند و البته باید اشاره کنم که بیشتر کشورها از روش دوم و سوم استفاد ه می کنند. درباره ماینینگ هم بسیاری کشورها روش سختگیرانه دارند چون عملا مساله برق یک مساله امنیتی است و اگر میزان مصرف برق از یک حد بیشتری استفاده شود سایر صنایع و عین حال اقتصاد تحت الشعاع قرار می گیرد باید بگویم که در مورد رمز ارزها کشورهای سخت گیرانه کمتر از ۲۰ یا ۲۵ درصد هستند.
نظر شما