به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، ظهر امروز (چهارشنبه) باشگاه خبرنگاران جوان، میزبان سه تن از مدیران ورزشی (محمدرضا گرشاسبی، محمد آخوندی و کاظم اولیایی) بود.
این مناظره در مورد بررسی خصوصی سازی سرخابی‌ها (باشگاه استقلال و پرسپولیس) و چالش‌های پیش رو در مدیریت ورزش و اقداماتی که باید دولت آینده در ورزش اعمال کند، انجام شد.
گزیده ای از صحبت های گرشاسبی، آخوندی و اولیایی را می توانید در ادامه بخوانید.
کاظم اولیایی (مدیرعامل اسبق استقلال):
- تیم‌های استقلال و پرسپولیس به ابزار دم دستی تبدیل شده اند. فوتبال ایران در چاله افتاده، اما نباید در چاه بیفتد.
- اساسنامه فدراسیون‌ها برای ۴۰ سال قبل است. فوتبال ایران فقط پرسپولیس و استقلال نیست. فولاد و سایپا پول خود را از کجا می‌آورند. مگر تمام باشگاه‌های خصوصی موفق هستند؟
- ما اگر سهام را ارائه بدهیم و هوادار تیم مقابل آن را بخرد، فیفا با آن مخالفت خواهد کرد. بعضی‌ها به برد و باخت این ۲ باشگاه خیلی اهمیت می‌دهند. باید در اساسنامه کوچک‌ترین حرفی از حرفه‌ای سازی نیست. ما باید عرضه داشته باشیم و مقدمه آن شناخت است. علوی و وزارت اطلاعات باید هوشیار باشند. ما قوانین خوبی داریم، اما مجری مناسبی نداریم.
- هر نوع پرداختی به باشگاه‌های حرفه‌ای خلاف قانون دولت است. ما در آینده معضل حقوقی خواهیم داشت، زیرا زمانی سهام باشگاه استقلال را برای اینکه معضلی به وجود نیاید به نام مرحوم پورحیدری کرده اند. افراد تجربی و عالمان کار باید وارد صحنه شوند. حوزه ورزش را از این به بعد به دست اهلش بسپارید. نامزدهای انتخاباتی از اهل فن مشورت بگیرند و به وعده خود عمل کنند. یک نفر نمی‌تواند در همه زمینه‌ها اطلاعات داشته باشد.
حمیدرضا گرشاسبی (مدیرعامل اسبق باشگاه پرسپولیس):
- موانعی در راه خصوصی سازی وجود دارد که جلوی کار را می‌گیرد. ترکیه اقداماتی را انجام داد که سوم جهان شد و یکی از تیم‌های باشگاهی این کشور نیز قهرمانی اروپا را کسب کرد.
- ۵ عضو هیئت مدیره باشگاه‌ها نمی‌توانند با یکدیگر هماهنگ کار کنند. باشگاه‌ها مجوز حرفه‌ای سازی در آسیا را به شرطی می‌گیرند که خصوصی باشند و اگر بفهمند دولتی هستند این مجوز باطل می‌شود. چرا در دولت تدبیر و امید خصوصی سازی اتفاق نیفتاد. با اجازه چه کسی اسم اعضای هیئت مدیره را به فرابورس داده اند؟
- سال ۹۲ عزم جدی وجود داشت که استقلال و پرسپولیس واگذار شوند. پس از افزایش قیمت پرسپولیس ۲ متقاضی داشت، اما استقلال بدون مشتری بود. سپس مسئله تایید صلاحیت به وجود آمد که آن ۲ مشتری رد صلاحیت شدند. بعد خواستند ۲ باشگاه را به شرکت‌های خودرو سازی بدهند که آن هم به نتیجه نرسید. پرسپولیس نیازی به بودجه کسی ندارد، زیرا درآمد بالایی دارد. با این وجود اجازه پیشرفت به این باشگاه نمی‌دهند. عزم خاصی در راه خصوصی سازی نیست، زیرا همه اهمیت این کار را می‌دانند.
- وقتی یک نفر با تمام مشکلات مسئولیت یک باشگاه را قبول می‌کند نباید ناله کند. در پرسپولیس ما درآمدهایی داشتیم که نمی‌توانستیم از آن استفاده کنیم. وضعیت بدهی مالیاتی باشگاه پرسپولیس هنوز مشخص نشده است.
- اگر اهل کار در راس کار قرار گیرد، قراردادهایی بسته نمی‌شود که به جریمه و پرداخت غرامت تیم‌های ایرانی منجر شود. افرادی که با فشار هواداران پای قراردادی را امضا می‌کنند، آن باشگاه را بیچاره می‌کنند. بعضی از متخصصان ورزش در راهروهای وزارت ورزش بیکار می‌چرخند. همه این موضوعات در نتیجه سوئ مدیریت است.
- دولت آینده باید مدیرانی را انتخاب کند که رزومه داشته باشند. باید پرونده مدیران بعد از اتمام کار بررسی شود. ارادی که مردم را دوست ندارند و خون شهدا در رگ‌های آن‌ها نیست به درد مدیریت نمی‌خورند. بعضی از مدیران برای اینکه بیشتر در راس امور باشند هر کاری انجام می‌دهند. هر لحظه ممکن است که باشگاه پرسپولیس از پنجره نقل و انتقالاتی محروم شود.
محمد آخوندی (عضو سابق هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس):
- بعضا آدم‌های غیر فوتبالی در راس کار قرار می‌گیرند. حتی در بعضی مواقع به شوخی گفته می‌شود که مسئولان یادشان رفته برای وزارت ورزش و جوانان، وزیر انتخاب کنند. گاهی اوقات نگاه امنیتی وجود دارد، زیرا فردی که با پیشینه امنیتی در راس وزارت ورزش قرار می‌گیرد در سایر پست‌ها نیز همین نگاه به وجود می‌آید. در ماجرای خصوصی سازی مقدمات لازم را مهیا نکرده ایم، بنابراین نباید کار را با استقلال و پرسپولیس آغاز کنیم.
- آیا باشگاه‌ها درآمد سازی دارند؟ انتخاب استقلال و پرسپولیس برای خصوصی سازی تبلیغاتی است نامزدهای انتخاباتی تنها برای رای جمع کردن، این موضوع را مطرح می‌کنند. سالیان سال است است که استقلال و پرسپولیس حسابرسی صحیح نشده اند پس چگونه می‌خواهند این ۲ باشگاه را وارد فرابورس کنند؟ ابتدا باید زمینه را ایجاد کرد. به نظرم ۱۰۰ درصد باشگاه را به یک نفر بدهیم.
- خصوصی سازی واجب است. خصوصی سازی همیشه نمایشی بوده است. هدف ما از خصوصی سازی چیست. مسئولان با وجود اینکه دوست ندارند استقلال و پرسپولیس را داشته باشند، اما در عین حال نمی‌خواهند، این ۲ تیم را از دست بدهند. ما تفاوتی بین سرمایه گذار و هوادار قائل نیستیم. در دولت بعدی باید روش کار مشخص باشد. دولت بعد از همان اول برای خصوصی سازی وقت بگذارد.
- ورزش در بین اولویت‌های اصلی قرار ندارد. اگر مدیران به اندازه مقام معظم رهبری برای ورزش وقت می‌گذاشتند، شرایط ورزش ایران به این شکل نبود. ۸۰ درصد مردم به یکی از ۲ باشگاه استقلال و پرسپولیس علاقه دارند، پس یک بار برای همیشه به این ۲ تیم رسیدگی کنند. ۲۰ سال است که خصوصی سازی انجام نشده پس وقتمان را برای آن صرف نکنیم. یک بار بدهی و درآمد استقلال و پرسپولیس را مشخص کنیم و یک تیم شسته رفته را در اختیار افراد متخصص قرار دهیم. اگر متخصص در راس یک باشگاه بود، بودجه ۳ باشگاه صرف خرید بازیکن خارجی بی کیفیت نمی‌شد.
- اگر انتخاب درستی داشته باشیم هیچ وقت قرارداد نامناسب بسته نمی‌شود. هیئت مدیره بعد از اینکه از باشگاهی رفت نباید در یک نهاد نظارتی پاسخگو باشد. پرداخت غرامت ۴۸ میلیون دلاری فوتبال ایران در نتیجه همین رفتارها است.ما مقداری بدهی پنهان داریم که بعدا گند کار در می‌آید. ما تحریم بانکی هستیم و نمی‌توان پول بازیکن و مربی خارجی را بدهیم پس چرا باید آن‌ها را بیاوریم. دقیقا برای پرداخت پول استراماچونی شماره حسابی را دادند که توسط آمریکا تحریم شده بود. نظام باشگاه داری باید لایحه شود و مشخص کنیم که چه کسی صاحب آن است. با تفکر ۵۰ ساله نمی‌توان فوتبال را اداره کرد.
- دولت آینده باید وعده‌هایی بدهد که بتواند به آن‌ها عمل کند. جایگاه استقلال اینجا نیست.
نظر شما