گروه مسکن پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، محمود اولاد کارشناس و تحلیلگر بازار و اقتصاد مسکن در گفت و گو با رادار اقتصاد در خصوص مسائل و دلایلی که بر افزایش اجاره بها و مشکلات مستاجران در سال های اخیر تاثیر گذار بوده گفت: با افزایش نرخ تورم و نرخ ارز طی سال های گذشته که منجر به افزایش قیمت همه کالاها و خدمات گردید تمامی کالاها منجمله مسکن که در اصل یک کالای مصرفی است اما به دلایل مختلف مسکن به یک کالای سرمایه ای تبدیل شده، روند پر شتاب افزایش قیمت ها و حتی فراتر از نرخ تورم را تجربه کرد به طوری که افزایش قیمت های بسیار شدیدی در بخش مسکن داشتیم، افزایش هایی که با درآمد مردم کمترین همخوانی ندارد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: علی رغم اینکه تورم در اقتصاد ایران بسیار افزایش یافته و همه معتقدند تورم زندگی، معیشت و کار و تولید را تحت تاثیر قرار داده اما در خصوص مردم باید گفته شود در کنار افزایش نرخ تورم، قدرت خرید مردم طی سال های اخیر نه تنها بیشتر نشده، بلکه قدرت خرید فعلی به نسبت دهه ٩٠ از دست رفته است.
محمود اولاد معتقد است: پس موضوع کاهش قدرت خرید مردم باید برجسته شود، البته افزایش قدرت خرید مردم وابسته به رشد اقتصادی است. در اقتصاد کندی که سال هاست رشد نیافته و رشدهای منفی بزرگی را تجربه می کند بدیهی است که قدرت خرید مردم بالا نمی رود و تامین مخارج زندگی و هزینه اجاره بها به شدت سخت می شود.
کارشناس اقتصاد مسکن خاطر نشان کرد: بنده معتقدم بیش از اینکه افزایش قیمت ها مشکل اصلی ما باشد، اشکال بزرگ به فقیر شدن مردم طی یک دهه اخیر برمی گردد،اما متأسفانه مسوولین این موضوع را درک نمی کنند و همه به نوعی از مردم تا مسوولین از بالا رفتن قیمت ها و گرانی ها سخن می گویند، علی رغم اینکه تورم نفی نمی شود، اما مساله این است که به دلیل فقیر شدن مردم و عدم افزایش قدرت خرید، امکانی برای تامین اجاره بها وجود ندارد.
مستاجر مساله را اخلاقی می کند و خواهان درک کردن شرایط اقتصادی خود از سوی موجر است در حالی که صاحب خانه معتقد است ملک او سرمایه گذاری کم سودی است، ضمن اینکه بخشی از هزینه های بالای موجران از محل دریافت اجاره بها می گذرد. وقتی نگاه می کنید دو طرف حق دارند اما تورم و از دست رفتن قدرت خرید وضعیت زندگی آنها را بغرنج کرده است.
محمود اولاد کارشناس مسکن توضیح داد: مساله مهمی که باید ریشه یابی شود فقیر تر شدن مردم ایران و درمان این بیماری است، چرا که بیش از ده سال رشد اقتصادی منفی و صفر داشتیم در واقع درآمد سرانه حقیقی منفی شده، قدرت خرید مردم ۵۰ درصد کاهش یافته، به طوری که می توان گفت قدرت خرید مردم در حال حاضر نصف قدرت خرید سال ۹۰ شده است. فقیر تر شدن مردم را فقط در عدم توانایی پرداخت اجاره بها مشاهده نمی کنیم، بلکه با خرید کمتر لباس، سفرهای کمتر، تفریحات و خرید کمتر یا نزدیک به صفر کالاهای فرهنگی و به تاخیر انداختن درمان قابل لمس است.
وی در این باره توضیح داد: پس تا فقیر تر شدن مردم با افزایش قدرت خرید و رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال و افزایش بهره وری در اقتصاد ایران حل نشود سایر مشکلات رفع نمی شود و مسائل موجود لاینحل می ماند و مسائل با گذشت زمان عمیق تر می شوند. تا زمانی که فرایند فقیر شدن متاسفانه کماکان ادامه داشته باشد وضعیت به نفع مردم تغییری نمی کند، ضمن اینکه رشدهای موقتی یک درصدی که دولت ها عنوان می کنند که اصلا معلوم نیست درست است یا خیر، و مشخص نیست در کدام بخش هاست و اینکه اصلا به کار مردم می آید یا نه! به بهبود وضعیت اقتصادی کمکی نمی کند. زمانی متوجه تغییرات محسوس و مثبت می شویم که رشد اقتصادی پایداری داشته باشیم، نه رشد یکی دو ساله، چرا که رشدهای موقتی فایده ای ندارند، بنابراین تا زمانی که رشد پایدار بلند مدت نداشته باشیم که منجر به بالا رفتن درآمد مردم شود و قدرت خرید را تقویت کند مشکلات نه تنها در حوزه مسکن، بلکه در سایر بخش ها حل نمی شود و عمیق تر می گردد.
محمود اولاد در پاسخ به این سوال که ساخت مسکن های کوچک می تواند کمک کننده باشد، گفت: فرض کنید دولت یا شهرداری واحدهای کوچکی برای اجاره دادن به مردم بسازند، با توجه به اینکه در حال حاضر قیمت ساخت هر متر مربع ده میلیون هزینه دارد، ساخت یک واحد ۴۰ متری ۴۰۰ میلیون هزینه بردار است، مگر دولت و شهرداری چه میزان توان مالی دارند که بتوانند جوابگوی تقاضای انباشت شده بسیار بالای سال های گذشته باشند؟ دولت و شهرداری توانایی تامین مالی رقم های بسیار بالا را ندارند ضمن اینکه نامشخص بودن تامین منابع مالی این طرح ها دردسر ساز است و اگر از منابع ملی خرج کنند باید جوابگوی همه مردم باشند. از سوی دیگر حتی با جذب سرمایه و تسهیل ساخت و ساز به لحاظ قوانین، با توجه به اینکه سرمایه گذار به دنبال دریافت سود است قطعا باز هم اجاره ماهانه عددهای بزرگی می شود.
نظر شما