به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از بومبرگ، امارات متحده عربی به زودی به امتیازی دست خواهد یافت که مدت‌ها آرزوی آن را داشت. بورس اوراق بهادار آنان که زمانی خواب‌آلود بود، محل استقرار شرکت‌هایی به ارزش ۱ تریلیون دلار خواهد بود. این موفقیت بزرگ باعث شده تا بازار امارات در رتبه هفدهم جهان تا پیش از پایان ماه مارس در جایگاهی بالاتر از بازار بورس برزیل و اسپانیا قرار گیرد. این افزایش رتبه و اعتبار وابسته به عملکرد موفق اخیر بورس ابوظبی، بزرگترین و ثروتمندترین شهر امارات بوده است.
پس از این اتفاق مهم بود که سرمایه‌گذاران جهانی وسوسه شدند تا با ویژگی تعیین‌کننده بازار بورس ابوظبی آشنا شوند. شیخ "طحنون بن زاید آل نهیان" یکی از اعضای خاندان سلطنتی، یکی از دو معاون حاکم ابوظبی، مشاور امنیت ملی امارات متحده عربی و برادر رئیس امارات تقریبا بر همه بخش‌های آن تجارت مسلط است. از تاریخ ۳۱ مارس شرکت‌های شیخ طحنون با شرکت‌هایی که او بر آن‌ها نظارت دارد حداقل ۶۵ درصد از وزن شاخص سهام بازار بورس ابوظبی را به خود اختصاص داده‌اند.
بزرگترین شرکت در این میان شرکت بین‌المللی هلدینگ IHC متعلق به شیخ طحنون است که در همه چیز از خط تولید لباس‌های زیر زنانه برند ریحانا گرفته تا اسپیس ایکس تحت مالکیت ایلان ماسک سرمایه‌گذاری کرده است.
IHC از سال ۲۰۱۹ میلادی تاکنون بیش از ۴۰۰ برابر شده است. این شرکت بزرگ که ریشه آن به یک شرکت پرورش ماهی بر می‌گردد اکنون تقریبا ۲۴۰ میلیارد دلار ارزش دارد که ارزشی بیش از ارزش شرکت‌های، چون مک دونالد یا والت دیزنی است.
هم‌چنین، IHC از کارگزاری در همان بازار بورس درآمد کسب می‌کند و فعال‌ترین کارگزاری بورس اوراق بهادار ابوظبی را در اختیار دارد. در همین حال، صندوق ADQ امارات که شیخ طحنون ریاست آن را بر عهده دارد نیز ناظر بر مبادلات است.
نفوذ شیخ طحنون از این نیز سطح عمیق‌تر است. او مدیر بازرگانی دوفاکتوی آل نهیان خاندان حاکم ابوظبی است که ثروتمندترین خانواده جهان محسوب می‌شود. او هدایت حدود ۱.۵ تریلیون دلار را عمدتا از طریق صندوق‌های دولتی که ریاست آن را برعهده دارد انجام می‌دهد. برای درک بهتر اهمیت نقش او می‌توان گفت شبیه آن است که یک فرد همزمان بورس نیویورک و هم چنین دو سوم شرکت‌های موجود در شاخص سهام S&P ۵۰۰ را هدایت کند.
بسیاری از بانکداران، سرمایه گذاران و اقتصاددانان می‌گویند ساختار غیرمعمول بازار ابوظبی چالش‌هایی را برای مدیران سرمایه گذاری جهانی ایجاد می‌کند که می‌خواهند، سود ببرند، زیرا شاخص اصلی آن از آوریل ۲۰۲۰ تقریبا سه برابر شده است و آن را به بهترین بازار بزرگ جهان در آن دوره تبدیل کرده است. خارجی‌ها می‌توانند برای به دست آوردن درصدی از این سود تلاش کنند، زیرا اتباع و شرکت‌های امارات متحده عربی سهام بزرگی دارند و آن‌ها را حفظ می‌کنند. کسانی که موفق به انجام این کار می‌شوند نمی‌پرسند که آیا با آنان به اندازه خودی‌ها رفتار مطلوبی صورت خواهد گرفت یا خیر.
"استفن هرتوگ" دانشیار دانشکده اقتصاد لندن به "بلومبرگ" می‌گوید: " ارتباطات متقابل دارایی‌ها و تمرکز کنترل در دست شیخ طحنون علیرغم آن که نه حاکم است و نه ولیعهد حتی با معیارهای زمامداری در منطقه خلیج فارس نیز امری غیرمعمول است".
او می‌گوید این روابط می‌تواند با هماهنگی سرمایه گذاران دولتی و ادارات دولتی مزیت‌های اقتصادی ایجاد کند. آن روابط هم چنین باید طرح سوالاتی در مورد این که آیا میدان بازی برابر با رقبای خصوصی وجود دارد و این که چگونه از منافع سهامداران اقلیت محافظت می‌شود خواهند شد.
سید "بصر شعیب" مدیر اجرایی IHC در مصاحبه‌ای نادر اشاره کرده که تمام علاقمندان به همکاری به آن شرکت دسترسی دارند شرکتی که کارگزاری خود را به سوی همکاری با سرمایه گذاران جهانی هدایت کرده است. او می‌گوید: "نمی‌دانم چرا مردم گلایه می‌کنند و می‌گویند راه برای کار و سرمایه گذاری خارجی باز نیست. سرمایه گذاران خارجی همیشه به سراغ کارگزاران سنتی می‌روند کسانی که نمی‌توانند آن خدمات را ارائه دهند. من باید مطمئن شوم که سرمایه را به شرکت خودم تغذیه می‌کنم".
شیخ طحنون به طور فزاینده‌ای تجسم آرزوهای اقتصادی جهانی امارات متحده عربی است. او از دارایی‌ها و موقعیت خود برای پیگیری خریدهایی مانند سهامی در معدن مس موپانی زامبیا استفاده کرده و همزمان تلاش‌ها را برای تقویت اقتصاد داخلی انجام می‌دهد. صندوق‌های دارایی و مراکز تجاری امارات متحده عربی نشان دهنده تلاش خاندان حاکم آل نهیان برای تنوع بخشیدن به اقتصاد مبتنی بر نفت است که در دهه ۱۹۵۰ میلادی در ابوظبی کشف شد و نشان دهنده پایه و اساس ثروت آن است. این خانواده به دنبال تبدیل امارات به یک مرکز مالی هستند جایی که غول‌های مالی مانند "ری دالیو" کارآفرین امریکایی پنت هاوس‌های کنار ساحل خریداری کرده اند.
امارات متحده عربی مدتهاست که از رکوردهای پر زرق و برق برای برجسته کردن اهمیت بین المللی خود استفاده می‌کند. بلندترین ساختمان جهان (برج خلیفه پر زرق و برق دبی) و سریع‌ترین ترن هوایی جهان (فرمولا روسا ابوظبی که در ۴.۹ ثانیه به سرعت ۲۴۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد) به خود می‌بالد. بازار سهام بازتاب دهنده جاه طلبی‌های خاندان آل نهیان است. به گفته فردی که با تفکرات آنان آشنا هستند و برای بحث در مورد استراتژی حاکمان خواسته نام اش فاش شود اعضای خاندان سلطنتی انتظار دارند ارزش فزاینده بازار بورس امارات موجب جذب سرمایه بین المللی شود و سرمایه گذاران محلی را تشویق کند که پول خود را در کشور نگه دارند.
از سال ۲۰۲۰ میلادی تا پایان ماه مارس ارزش کل شرکت‌های فهرست شده در بورس امارات تقریبا چهار برابر شده و به ۹۵۰ میلیارد دلار رسیده است. بازار بورس عربستان سعودی با ۳ تریلیون دلار هم چنان بزرگترین بازار منطقه است. شاخص معیار بازار بورس ابوظبی ۷۱۱ میلیارد دلار است.
امارات متحده عربی در سال ۲۰۱۹ میلادی اعلام کرد که به خارجی‌ها اجازه می‌دهد ۱۰۰ درصد کسب و کارها را در صنایع مختلف داشته باشند. از اواخر سال ۲۰۲۱ میلادی دولت‌ها سهام شرکت‌های دولتی را برای تقویت مبادلات و جذب سرمایه گذاران فروخته اند. عرضه اولیه عمومی سهام Dubai Electricity & Water Authority PJSC باعث جذب ۶.۱ میلیارد دلار به بازار شد و خریدارانی مانند شرکت‌های خدمات مدیریت سرمایه گذاری و شرکت‌های مالی، چون گروه ونگارد و شرکت سرمایه گذاری فیدلیتی را جذب خود کرد. در واقع، این کار به مثابه هدایت سرمایه گذاری‌ها از بازارهای بین المللی به اقتصاد محلی با حمایت یک برنامه بلند پروازانه مبتنی بر خصوصی سازی بوده است.
عرضه‌های اولیه عمومی مرتبط با شیخ طحنون راهی مطمئن برای کسب درآمد به نظر می‌رسد چرا که پنج مورد از شرکت‌ها با بهترین عملکرد در امارات متحده عربی از آغاز سال ۲۰۲۱ میلادی شرکت‌هایی تحت قلمروی امپراتوری او بوده اند. بانک‌های وال استریت برای مدیران صندوق‌ها سفرهایی به منطقه ترتیب می‌دهند تا با مدیران آن شرکت‌ها ملاقات کنند که تغییری فاحش نسبت به زمانی محسوب می‌شود که شرکت‌های منطقه‌ای به دنبال قرار گرفتن در فهرست لندن یا نیویورک بودند. در برخی موارد احساس می‌شود که جذب سرمایه گذاران خارجی و ترویج مشارکت بین المللی، هدف دارای اولویت است. "در موارد دیگر، اما اولویت بیش‌تر چیزی شبیه توزیع مجدد ثروت در جامعه سرمایه گذاران محلی است. شعیب می‌گوید اولویت اصلی باید به سرمایه گذاران مستقر در امارات داده شود: "تقاضای محلی و تقاضای نهادی محلی بسیار زیاد است. ما نمی‌توانیم بیش‌تر از آن چه داریم عرضه کنیم".
طبق گزارش Copley Fund Research صندوق‌های بازارهای نوظهور جهانی که به طور فعال در حوزه سهام حضور دارند در سالیان اخیر در معرض دید امارات متحده عربی قرار گرفته اند. در این میان ۹۰ درصد از سهام IHC در اختیار سرمایه گذاران محلی است. شهروندان محلی هم چنین بخش عمده‌ای از سهام اداره برق و آب دبی و شرکت خدمات نفتی Adnoc Drilling Co PJSC را در اختیار دارند که انجام معاملات بزرگ را برای موسسات خارجی دشوارتر می‌کند.
"جیمز دونالد" رئیس بازارهای نوظهور در Lazard Asset Management LLC می‌گوید: "نقدینگی بسیار مهم است و هنوز در امارات راه درازی در پیش دارد".
از نظر دونالد خاورمیانه برای سرمایه گذاران به منظور کسب اطلاعات درباره شرکت‌هایی که می‌خواهند با آن تجارت کنند در میان سخت‌ترین کشورها قرار دارد. برای مثال، بخش افشای مالی در گزارش عرضه اولیه سهام سال گذشته شرکت PJSC Pure Health Holding وابسته به شیخ طحنون که مالک مراکز بهداشتی و درمانی است تنها پنج صفحه بود و هیچ بحث مدیریتی در مورد نتایج را در بر نداشت.
ارزش گذاری‌های پیچیده IHC باعث سردرگمی تحلیلگران و سرمایه گذاران می‌شوند. ابوظبی مالکیت دهها شرکت خصوصی را گاهی از طریق ادغام معکوس به IHC منتقل کرده است. براساس داده‌های جمع‌آوری شده توسط "بلومبرگ" نقدینگی و معادل‌های نقدی آن مجموعه در سال گذشته از ۸۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۸ به ۲۰ میلیارد دلار رسید. سرمایه گذاران در امارات باید برای هنجارهای بازار آماده باشند. در ماه فوریه IHC یک حرکت حاکمیتی انجام داد که در یک شرکت پذیرفته شده در بورس نیویورک غیرممکن است انجام شود. گفته می‌شود که یک نهاد مجازی که دارای قابلیت‌های مجهز به هوش مصنوعی است به عنوان یک ناظر هوش مصنوعی در هیئت مدیره یک شرکت عمل می‌کند. به گفته این شرکت، که Aiden Insight نام دارد به طور مداوم چندین دهه داده‌های تجاری و اطلاعات مالی را پردازش می‌کند.
"رایان بول" تحلیلگر ارشد خاورمیانه و شمال آفریقا در شرکت مشاوره اطلاعات ریسک Rane Network می‌گوید سرمایه گذاران در امارات ممکن است با سیاست‌هایی که به وضوح بیان نشده اند مخالفت کنند.
نظر شما