به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، موسسه تحقیقاتی فیچ پیش‌بینی می‌کند که تهران در صورت توسعه بندر چابهار به کمک دهلی‌نو می‌تواند صادرات بیشتری به هند و آسیا-اقیانوسیه داشته باشد و بر اهمیت ترانزیتی خود در منطقه بیفزاید.
فیچ سولوشنز (Fitch solutions) این پیش‌بینی را در جدیدترین گزارش خود از بخش حمل‌ونقل بار و کشتیرانی ایران و دورنمای آن در چهار سال آینده که در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۰ منتشرشده مطرح کرده است.
رادار اقتصاد این گزارش که چشم‌انداز صنعت حمل‌ونقل بار و کشتیرانی ایران طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ را بررسی می‌کند در چند قسمت منتشر خواهد کرد. تاکنون چهار قسمت از این گزارش منتشرشده که قسمت اول را از اینجا، قسمت دوم را از اینجا، قسمت سوم را از اینجا و قسمت چهارم را از اینجا می‌توان مشاهده کرد.
در قسمت پنجم این گزارش، تحلیل موسسه فیچ از آینده صنعت کشتیرانی در سه بازه کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت مطرح‌شده است.
در این قسمت آمده که گرچه به افت صادرات نفت و رکود اقتصادی پدیده آمده، حمل‌ونقل بار از طریق کشتی در سال جاری رشد منفی خواهد داشت، اما می‌توان انتظار داشت از سال ۲۰۲۱ با کاهش تأثیر بحران کرونا و نیز کاهش تأثیر تحریم‌ها بهبود عملکرد بنادر را شاهد باشیم.
مشروح قسمت پنجم گزارش به شرح زیر است:
به دلیل افت صادرات نفتی و رکود اقتصادی در کشور، تخلیه و بارگیری در بنادر ایران طی سال ۲۰۲۰ با رشد منفی مواجه خواهد شد. ما پیش‌بینی می‌کنیم تخلیه و بارگیری (تناژ و کانتینر) امسال در همه بنادر ایران کاهش یابد.
کوتاه‌مدت: اقتصاد ایران از یک‌سو تحت فشار تحریم‌ها و از سوی دیگر تحت فشار ویروس کرونا قرار دارد و در نتیجه، انتظار افت واردات و کاهش قدرت خرید مردم و شرکت‌ها را داریم. بر این اساس حمل‌ونقل بار از طریق کشتی در سال ۲۰۲۰ نسبت به سال قبل از آن رشد منفی خواهد داشت.
صادرات نفت نیز طی این سال بسیار محدود خواهد بود. قیمت نفت به خاطر شیوع کرونا و ناتوانی اوپک در جمع کردن نفت اضافی از بازار، افت قبال توجهی داشته است. بر این اساس انتظار می‌رود درآمدهای نفتی ایران همچنان در سطح پایینی باقی بماند. در حال حاضر درآمد نفتی ایران ۷۰ درصد کمتر از نوامبر ۲۰۱۸ است. با توجه به این آمارها، انتظار داریم همه بنادر ایران در سال ۲۰۲۰ با رشد منفی عملیات خود مواجه شوند.
بر اساس پیش‌بینی ما، در سال ۲۰۲۱ تأثیر شیوع ویروس کرونا کمتر خواهد شد. با توجه به این موضوع و احتمال تغییر کادر رهبری دولت آمریکا که می‌تواند به رفع تحریم‌ها منجر شود، بهبود عملکرد بنادر را در سال ۲۰۲۱ شاهد خواهیم بود (البته اگر پیش‌بینی تغییر ریاست‌جمهوری در آمریکا محقق شود).
میان‌مدت: به دلیل ملاحظات مختلف، در میان‌مدت شاهد سرمایه‌گذاری در بخش بنادر ایران خواهیم بود. دولت‌های هند، افغانستان و ایران گام‌های مهمی برای همکاری نزدیک‌تر در بخش بنادر برداشته‌اند. این سه کشور در سال ۲۰۱۶ توافقی برای توسعه بندر چابهار امضا کردند. این بندر پس از توسعه می‌تواند تجارت هند و ایران را تا حد قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد و با دور زدن پاکستان، مسیر جدیدی برای صادرات افغانستان بگشاید. به‌طور خاص بندر چابهار رقیبی برای بندر گوادر پاکستان تلقی می‌شود که درحال توسعه توسط چین است. ایران با توسعه بندر چابهار می‌تواند صادرات بیشتری به هند و آسیا-اقیانوسیه داشته باشد. ایران همچنین از سرمایه‌گذاری‌های هند بهره‌مند خواهد شد. شرکت‌های هندی نیز در تلاش هستند تا با پر کردن خلاء حضور شرکت‌های غربی، جای پای محکمی در ایران به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازارهای نوظهور دنیا پیدا کنند.
ایران همچنین توجه ویژه‌ای به توسعه بنادر خود در دریای خزر دارد و قصد دارد ظرفیت بارگیری و تخلیه بنادر انزلی و امیرآباد را تا دو برابر افزایش دهد. ظرفیت بندر انزلی از ۸ میلیون تن در سال به ۱۶ میلیون تن در سال افزایش خواهد یافت. بندر امیرآباد بزرگ‌ترین بندر ایران در دریای خزر است که ظرفیت آن از ۵ میلیون تن به ۱۰ میلیون تن در سال افزایش می‌یابد. قرار است این پروژه طی دو مرحله انجام شود. مرحله نخست در دست اجراست و ۵۲.۳ میلیون دلار سرمایه‌گذاری برای آن جذب‌شده است. اجرای مرحله دوم به ۱۳۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارد.
بلندمدت: کریدور حمل‌ونقلی شمال-جنوب از پتانسیل خوبی برای بهبود ارتباطات تجاری در اوراسیای غربی برخوردار است و می‌تواند زمینه رشد بخش کشتیرانی ایران را رقم بزند. البته موانع ژئوپلیتیکی برای عملیاتی شدن این کریدور وجود دارد که وضع تحریم‌ها ضد ایران و متزلزل بودن روابط روسیه با اتحادیه اروپا از آن جمله است.
ایران قصد دارد به یک صادرکننده بزرگ گاز تبدیل شود. تحقق این هدف حداقل ۵ سال طول می‌کشد. بدین منظور باید تولید گاز ایران افزایش یابد و زیرساخت‌ها برای صادرات فراهم شود. ایران پتانسیل خوبی برای تبدیل‌شدن به یک صادرکننده بزرگ گاز به کشورهای منطقه دارد، اما انتظار نداریم این کشور تا ۱۰ سال آینده بتواند یک صادرکننده گاز به اروپا شود، چه از طریق خط لوله و چه از طریق کشتی (صادرات گاز مایع).
نظر شما