گروه اقتصاد کلان پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، مسعود دانشمند عضو اتاق بازرگانی و فعال اقتصادی در گفت و گو با رادار اقتصاد در خصوص عوامل اثر گذار بر اعتراضات گفت: با نیم نگاهی به رده سنی عمده افرادی که در خیابان بخشی از جریان اعتراض را تشکیل می دهند متوجه رده سنی آنها می شویم که متولدین دهه هفتادی و هشتادی هستند یا به عبارت دیگر در رده سنی ۱۷ تا ۲۷ سال هستند، افرادی با کمترین چسبندگی به جامعه به این دلیل که جامعه برنامه ریزی درستی برای آنها در ایجاد شغل، مسکن، زندگی و امید به آینده نداشته است، لذا ناامید از آینده، برای زندگی بهتر در خیابان حاضر شده اند.
وی در این باره افزود: وقتی دولت های قبلی و فعلی در موضوع امنیت و آینده اقتصاد کشور برنامه ریزی مطلوبی نداشته و ندارند و بی توجه به مولفه مهم ثبات اقتصادی و تاثیری که در حفظ آرامش جامعه دارد سیاست گذاری های موقت لقمه ای برای گذر از بحران امروز به صورت روزمره تدارک می بینند دور از انتظار نبود که جوانان ناامید از آینده به وضعیتی که گویی پایانی بر آن نیست معترض نشوند.
مسعود دانشمند گفت: آنچه به عنوان اعتراض دهه هفتادی و هشتادی در کف جامعه دیده می شود ناشی از سال های سال برنامه ریزی غلط اقتصادی است که بی توجه به نیازهای مبرم و اساسی نسل های بعدی از کنار آنها بی توجه عبور شده است. هنگامی که دولت برای نسل جوان امکان داشتن شغل و مسکن را فراهم نکرده و جوان امیدی به ایجاد تحولی در راستای عبور از تبعیض، فساد اقتصادی وبازگشت عقلانیت به مدیریت اقتصادی و تامین منافع عموم مردم ندارد در خیابان ظاهر می شود، بنابراین می توان گفت بخش مهمی از اعتراضات کنونی جامعه ریشه اقتصادی دارد.
این فعال اقتصادی درخصوص تاثیرات دور نمای منفی زندگی در فضای بحرانی اقتصاد ایران و کشاندن جوان به کف خیابان گفت: جوان صبح تا شب ناظرکار کردن پدری است که حتی قادر به تامین کمترین اقلام معیشتی خانواده نیست، چه برسد به تامین رفاه کامل، سلامت، سفر و خرید کالای فرهنگی مورد نیاز خانواده! جوانی که متوجه وخامت وضعیت اقتصادی فامیل و کوچک شدن سفره و آب رفتن آرزوهای افراد فامیل است و امیدی به بهبود وضعیت نمی بیند و تحرکی از سوی مسوولین برای تغییر وضعیت اقتصاد و معیشت مردم نمی شود کم کم یا ناخودآگاه معترض اقتصادی و اجتماعی می شود.
مسعود دانشمند در این باره گفت: قطعا همه خانواده ها به دلیل مسائل مالی قادر به مهاجرت نیستند و نمی توانند فرزندان خود را به خارج از کشور بفرستند بنابراین انرژی جوانی که در راه تولید و رونق کشور باید مصرف شود در خیابان و با اعتراض خالی می شود.
وی در این باره تصریح کرد: عدم چسبندگی به جامعه و نداشتن امید به بهبود شرایط اقتصادی در جوان ناشی از آن است که دولت نتوانسته بین دستمزد و هزینه های زندگی رابطه ای منطقی ایجاد کند. جوانان دهه های گذشته می توانستند با دستمزد دریافتی خانه ای ولو به صورت قسطی خریداری کنند و با اضافه کار و افزایش حقوق نسبت به خرید لوازم زندگی خرسند بودند اما امروز نه کاری برای جوان وجود دارد نه اینکه با حقوق های دریافتی می تواند خانه ای بخرد یا معیشت روزانه خود را تامین کند چرا که تورم بالا قدرت خرید مردم را به چند قلم کالا تقلیل داده است.
عضو اتاق بازرگانی در این باره تصریح کرد: وقتی حداقل دستمزد جوان تحصیلکرده حداکثر هشت میلیون تومان است و اجاره آپارتمان سی متری به اندازه یک استودیو با احتساب رهن و اجاره، بیست میلیون تومان تمام می شود این جوان براساس چه معیاری باید به جامعه چسبندگی داشته باشد؟ طبیعتا با اعتراض خیابانی به دنبال یافتن راهی برای زندگی بهتر می گردد.
فعال اقتصادی افزود: بخش مهمی از مشکلات اقتصادی ایران ناشی از تاثیرات سیاست خارجی و تصمیمات سیاسی است. تغییر مدیران به بهبود وضعیت اقتصادی و پاسخگویی کامل به مطالبات مردم کمک چندانی نمی کند چرا که تا زمانی که اقتصاد تحت تاثیر تصمیمات سیاسی است عواقب نامطلوب این موضوع روی بخش های مختلف اقتصادی مشهود و رفع نشدنی است.
وی در این باره بیان داشت: در حالی که اگر اقتصاد مستقل از مسائل سیاسی دیده شود و سیاست های اتخاذ شده در دولت و حاکمیت بستر ساز توسعه اقتصادی باشد نه اینکه سیاست ما تعیین کننده جهت گیری های اقتصادی ما باشد یعنی اولویت اقتصاد است نه سیاست خارجی، آن زمان مسوولین ناکارآمد باید کنار گذاشته شوند تا راه برای ورود نخبگان اقتصادی باز شود. نخبگانی با برنامه های اقتصادی قابل قبول که می توانند بخش مهمی از چالش های کشور را حل کنند.
دانشمند تاکید کرد: مادامی که اقتصاد ایران تحت تاثیر تصمیمات سیاسی است اقتصاددانان مستقل و دارای برنامه راهی برای تغییر نمی بینند و چون عرصه برای تغییر آماده نیست، کنار می نشینند.
عضو اتاق بازرگانی در پاسخ به این سوال که در صورت عدم بهبود روابط خارجی، حل برجام و بهبود مدیریت اقتصاد ایران پیش بینی شما از متغیرهای مهم اقتصاد ایران تا پایان سال جاری و سال آینده چیست، گفت: با باقی ماندن ایران در لیست اف ای تی اف، شرایط تورمی ادامه می یابد و نظام بانکی تحت تحریم، اقتصاد ایران را همچنان تحت فشار نگه می دارد. به دلیل تداوم تحریم های بانکی قادر به دریافت ارزهای حاصل از صادرات نیستیم لذا شرایط اقتصادی و معیشتی کشور سخت تر می شود. قطع به یقین تا زمانی که اقتصاد ایران با اقتصاد جهانی تطبیق داده نشود شرایط روز به روز بدتر می شود.
نظر شما