گروه اقتصاد کلان پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، مجید رضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در گفت و گو با رادار اقتصاد در خصوص توسعه ای که باید در طی چهل سال گذشته در بخش های مختلف اقتصادی کشور رخ می داد و همچنان محقق نشده به دلائل عدم آنچه در این موضوع مانع شد پرداخت و گفت: انقلاب نوپای مردم ایران تازه به پیروزی رسیده بود که دشمن نزدیک به یک دهه کشور، اقتصاد ومردم را درگیر دفاع از خود کرد به همین دلیل هم فرصت توسعه اقتصادی از دست رفت و همچنین بخشی از زیر ساخت هایی که می توانست منجر به توسعه کشور شود در جریان حملات رژیم بعث عراق از بین رفت.
وی در این باره توضیح داد: در جریان هشت سال جنگ تحمیلی بیش از هزار میلیارد دلار زیان اقتصادی به ایران وارد شد، از دست دادن چنین سرمایه بسیار بزرگی برای کشوری مثل ایران بسیار نامطلوب است و بخش قابل توجهی از توسعه اقتصادی را به تعویق می افکند ضمن اینکه این سرمایه به دلیل جنگی تحمیلی و ناخواسته بر ما تحمیل شد.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین خاطر نشان کرد: قاعدتاً وقتی یک حکومت و نظام نوپا با جنگی مواجه می شود که جزء جنگهای بسیار طولانی تاریخ معاصر محسوب می‌شود جنگی هشت ساله که تقریبا نزدیک به مجموع دو جنگ جهانی اول و دوم زمان برده، انصاف حکم می‌کند این موارد را در به تعویق افتادن توسعه و سازندگی کشور طی آن مئدت در نظر داشته باشیم.
مجید رضا حریری در خصوص توسعه بعد از جنگ نیز گفت: بعد از جنگ در دوران سازندگی دولتمردان برای احیای بخشی از زیر ساخت ها اقداماتی صورت دادند که از جمله آنها می توان به احداث سدها، پترو شیمی ها و پالایشگاه هایی اشاره کرد که بخشی از آن دردهه هفتاد به بهره برداری رسید و بخشی نیز در دهه هشتاد قابل استفاده شد. اتوبان هایی که در آن زمان ساخته شد نشان می داد رویکرد دولت وقت توسعه ای بود یعنی دولت وقت عزم راسخی برای ایجاد توسعه داشت چرا که توسعه زمانی به منصه ظهور می رسد که زیر ساخت های آن فراهم شود.
رئیس اتاق بازرگانی عقبگرد کشور را در خصوص رویکردهای توسعه طلبانه مربوط به دولت نهم و دهم دانست و دراین باره خاطر نشان کرد: رویکردهای دولت آقای احمدی نژاد فرصت توسعه را از کشور گرفت. درست است که معروف شده و برخی از مسوولین اینگونه عنوان می کنند که اثر تحریم ها کمتر از سوء مدیریت داخلی است اما بنده چندان این موضوع را باور ندارم و معتقد نیستیم تحریم ها اثر کمتری نسبت به ناکارآمدی مدیریتی روی بخش های مختلف اقتصاد ایران دارد چرا که بیشتر سوء مدیریت ما درنوع مواجهه ما با موضوع تحریم هاست.
وی در این باره تصریح کرد: اتفاقا در بخشی که بیشترین سوء مدیریت صورت گرفته بخش نادیده گرفتن اثرات تحریم هاست. به این معنا که متاسفانه تا کنون مسوولین اثرات تحریم را به درستی درک نکرده اند و همچنان مثل دوران آقای احمدی نژاد که می گفت تحریم ها کاغذ پاره است و بگذارید آنقدر تحریم کنند تا قطعنامه دان آنها پاره شود،گمان می کنند تحریم ها روی اقتصاد ایران اثر سوء آنچنانی نگذاشته بنابراین نباید فراموش کنیم نتوانستیم به درستی موضوع تحریم را مدیریت کنیم.
رئیس اتاق بازرگانی ایران وچین در خصوص رویکرد دولت اعتدال در موضوع توسعه اقتصاد ایران گفت: تنها پلنی که بعد از روی کار آمدن دولت اعتدال مد نظر دولتمردان قرار داشت موضوع به سرانجام رسیدن برجام بود یعنی دولت آقای روحانی برای توسعه اقتصاد ایران پلن دیگری نداست و همه چیز را به این موضوع موکول می کرد که با تحریم ها روند توسعه وسازندگی کلید می خورد که البته به حق تا بیراه نمی گفت چرا که برای توسعه اقتصاد باید بار تحریم ها از روی دوش مردم و اقتصاد برداشته شود.
مجید رضا حریری گفت: موضوع تحریمها موضوع پیچیده ی سیاست بین‌المللی است که چند بعد دارد. حداقل این است که به سرانجام رسیدن لغو تحریم ها و رسیدن به یک توافق جامع هر دو طرف ایران و آمریکا باید تصمیم بگیرند بنابراین تصمیم ایران به تنهایی منتج به حل مشکلی نمی شود، در حالی که آمریکا طرف مذاکره ما نیست در حالی که سایر طرفین برجامی پشت میز هستند این موضوع نشان می دهد موضوع بین ایران و آمریکا فقط مساله هسته ای نیست بلکه در حوزه سیاست خارجی موضوعات حل نشده ای با قدرت های بزرگ داریم که در شکل هسته ای نمود پیدا کرده است.
مجید رضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در ادامه گفت و گو توضیح داد: قطع به یقین موضوع برنامه های اتمی ایران بهانه ای برای به سرانجام رسیدن سایر مسائل در سیاست خارجی ماست. این موارد یک به یک در عدم توسعه یافتگی ایران دخیل هستند، منهای اینکه نگاه ما به توسعه در داخل کشور بیشتر نگاه عدالت به مفهوم تقسیم فقر بوده تا عدالت به مفهوم تولید ثروت.
وی در این باره خاطر نشان کرد: برای توزیع درست ثروت و تحقق عدالت اجتماعی در برهه ای از زمان موضوع خصوصی سازی در کشور دنبال شد با هدف گسترش عدالت اجتماعی اما متاسفانه نتایج حاصل شده نشان داد بیش از اینکه عدالت اجتماعی ایجاد شده باشد به نفع عده کمی توزیع رانت صورت گرفته است بنابراین این روند به کسانی که ادعا می کردند خصوصی سازی در ایران جواب می دهد و به بهترین شکل ممکن توسعه اقتصاد کشور را تضمین می کند نشان داد نتایج خصوص سازی مطلوب نبود بنابراین ثابت کردند که خصوصی سازی تحمیل زیان به اقتصاد بود.
وی در ادامه بحث تاکید کرد: متاسفانه دولتها و مسوولین در موضوع خصوصی سازی راه درستی طی نکردند نه اینکه نفس خصوصی‌سازی اشتباه باشد بلکه روش های صورت گرفته برای خصوصی سازی اموال و دارایی های دولت در ایران غلط بود که امروز هم باز قصه مطرح شده به نام مولد سازی بیم این موضوع را افزایش می دهد که باز هم در دام همان گرفتاری هایی خصوصی سازی که به خصولتی سازی منتهی شد نیفتیم.
مجید رضا حریری با بیان اینکه آزاد سازی اقتصاد باید مد نظر مسوولین باشد گفت: تا مسوولین به این باور نرسند وعمل نکنند که راهکار توسعه اقتصاد آزاد سازی است تغییرات در حوزه خصوصی سازی نتیجه ای جز تکرار فساد در واگذاری بنگاه های دولتی به بخش خصوصی غیر واقعی به دنبال نخواهد داشت. در حوزه مولد سازی این خطر کماکان به قوت خود باقی است تا ما حق مالکیت و آراد سازی اقتصاد را یاد نگیریم خصوصی سازی به معنای واقعی محقق نمی شود.
مجید رضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: ایران در حوزه تحریمها ۵۰ درصد تصمیم گیرنده است وطرف مقابل نیز ۵۰ درصد، لذا روی این موضوع نمی توانیم اثر صد در صدی داشته باشیم. قطع به یقین در عین اینکه برای رفع تحریم ها به ابزارهایی مثل مذاکره وواسطه ها پناه می بریم می بایست برای دور زدن و کم اثر کردن تحریم برنامه داشته باشیم مثل تقویت اقتصاد داخلی که یکی از روش های کم اثر کردن تحریم به شمار می رود. برای برنامه های کم اثر کردن تحریم ها باید روش های اجرایی زمانبندی شده تعریف کنیم در غیر این صورت وضعیت بدتری نسبت به قبل خواهیم داشت.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین درپایان گفت و گو افزود: اقتصاد ایران امروز در شرایطی قرار دارد که نه رهبر انقلاب نه رئیس جمهور و نه مردم از آن راضی نیستند، یعنی از بالا تا پایین هیچکس از مدیریت اقتصاد کشور راضی نیست، این موضوع هشدار جدی برای تغییر افکار و روش های مدیریت اقتصاد البته نه به شکل آزمون و خطاست، بلکه به صورت مطالعات عمیق تا درگام دوم انقلاب به سمتی برویم که در دهه های آینده اقتصاد و کشوری توسعه یافته داشته باشیم نه اینکه دهه های آینده باز هم همین حرفهایی را بزنیم که امروز در موضوع چرایی توسعه نیافتگی کشور عنوان می کنیم.
نظر شما