گروه بورس و بازارهای مالی پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد حسین راغفر اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا در گفت و گو با رادار اقتصاد در خصوص اقدامات برخی نهادهای مالی و کارگزاری ها در پرداخت سودهای غیر متعارف با بعضا بیشتر از نرخ سپرده تسهیلات و عدم نظارت و برخورد سازمان بورس و نهاد ناظر بر رویه های موجود و اینکه این سازمان بورس است یا ضد بورس گفت: بخشی ازکارگزاری هایی که سودهای غیر متعارف به سهامداران می پردازند عمدتا متعلق به بانکها هستند. به بیان دیگر این کارگزاری ها با ساز و کارهای مد نظر خود راهکارهایی برای دور زدن سیاستهای سقف نرخ بهره در نظر گرفته و اجرا می کنند تا از این طریق فرصت دیگری برای جذب سرمایه مردم فراهم کنند.
وی در این باره خاطر نشان کرد: افزایش چند درصد سود نسبت به سود متعارف تعیین شده از سوی بانک مرکزی توسط این نهادهای مالی و کارگزاری ها تحت عناوین مختلفی انجام می شود. آنها تلاش می کنند تا با استفاده از عناوینی مثل بازدهی بیشتر برای سرمایه شما پول مردم را اینگونه جذب کنند به همین خاطر شاهد استقبال بیشتری از سوی مردم برای سرمایه گذاری دراین صندوق های بورسی هستیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا معتقد است: در هر دو صورت این موضوع حائز اهمیت است که برخی کارگزاری ها و صندوق های با درآمد ثابت نرخ های مصوب بانک مرکزی را نقض می کنند اما مساله حائز اهمیت این است در هر دو صورت سپرده گذاران بازنده هستند چرا که نرخ بازدهی دریافتی آنها در هر دو صورت کمتر از نرخ تورم است بنابراین به عبارت بهتر سپرده گذاران هستند که به بانکها و نظام مالی بهره می پردازند به این دلیل که در کشور گزینه های سرمایه گذاری بسیار محدود است.
حسین راغفر معتقد است: واقعیت این است که بورس انعکاسی از تولید کشور است. اگر چشم انداز تولید موفق باشد و بنگاه های تولیدی بازدهی خوبی داشته باشند تقاضای بیشتری برای سهام بنگاه ها ایجاد می شود لذا با توجه به سود حاصله و توزیع کالای ساخته شده منابع مالی و تولید پررونق به مشوق سپرده گذاران و سرمایه گذاران در بازار سهام تبدیل می شود اما سال های متوالی است که شاهد این اتفاق در اقتصاد ایران نیستیم.
حسین راغفر کارشناس و تحلیلگر اقتصادی خاطر نشان کرد: به دلیل از بین رفتن رونق تولید به صندوق توسعه ملی دستور داده شده منابع مالی بزرگی را برای جبران زیان بنگاه های بورسی در نظر بگیرد تا از این طریق بخشی از زیان بنگاه های بورسی پوشش داده شود. به معنای دیگر این رویه ای برای جبران زیانهای بازار سهام است چون تولیدی نداریم که در انجا چشم اندازهای موفقی وجود داشته باشد که به مردم سود بدهد.
وی در این باره خاطر نشان کرد: وضعیت به قدری وخیم است که طی دو سه ماه گذشته به صندوق توسعه ملی دستور داده شده است تا ۸۵۰۰ میلیارد تومان به بورس تزریق کند تا بخشی از زیان های شرکت های بورسی از این محل پوشش داده شود.
حسین راغفر در خصوص بی عملی مدیران بورس و عدم برخورد با صندوق ها و کارگزاری های متخلف گفت: متاسفانه مدیریت بورس کاره ای نیست، البته بخش قابل توجهی ازاین موضوع وابسته به نوع مدیریت اقتصاد است. در شرایطی که اقتصاد تعطیل است و مبتنی بر سفته بازی و دلالی است از چنین اقتصادی نمی توان انتظار داشت که بازار سهام موفقی داشته باشد.
وی در این باره بیان داشت: متاسفانه بورس بزک می شود چرا که مسوولین بر این باور هستند بورس به عنوان نمای ظاهری از اقتصاد باید سالم و با کارکرد موفقی نشان داده شود به این خاطر است که برای پوشش دهی زیان های بورس منابع عمومی را به بورس تزریق می کنند در حالی که بخش تولید درجا می زند و نیاز به حمایت دارد.
حسین راغفر معتقد است: وقتی شرکت های حاضر دربازار سهام تولیدی ندارند دولت برای بزک کردن دماسنج اقتصاد مجبور است از منابع عمومی برای رشد این بازار مایه بگذارد. متاسفانه اقتصاد ورشکسته هر روز بیشتر از قبل بزک می شود و مسوولان مایلند در پس این بزک اینگونه جلوه دهند که بازار سهام کارکردی عادی دارد به این خاطر علاقمندند همواره برخی نمادها را رشد کرده نشان دهند در حالی که واقعیت چیز دیگری است یعنی نقطه مقابل چیزی است که نمایش داده می شود .
وی در پاسخ به این پرسش که برای جذب سرمایه ها و هدایت مردم به سمت بورس آیا چاره ای وجود دارد، گفت: بله چاره و راهکارهای اساسی وجود دارد که البته همه آنها وابسته به نرخ ارز است. سرمایه گذاری مختصر برای راه اندازی یک کسب و کار کوچک نیازمند تامین مالی بسیار قابل توجهی است، پولی که نه در جیب مردم است و بانک نیز چنین تسهیلاتی به مردم عادی نمی پردازد.
وی خاطر نشان کرد: از سوی دیگر همزمان می بینیم بازار ربوی بهره های خوبی به مردم می دهد. سرمایه گذاری در بانک یا صندوق های با درآمد ثابت بازدهی خوبی بدون دردسر ایجاد می کند در حالی که سرمایه گذاری برای راه انداختن یک کسب و کار نیازمند تامین منابع مالی بزرگی است ضمن اینکه « خواب سرمایه» در اقتصاد ایران بسیار طولانی است بنابراین چون سرمایه دیر به نتیجه و تولید می رسد و بعضا به سرانجام مطلوب نمی رسد چرا که اقتصاد ایران مبتنی بر دلالی و سفته بازی و به شدت ضد تولید است بنابراین میلی به سرمایه گذاری درشرکت های تولیدی واقعی وجود ندارد.
راغفر با اشاره به کارکرد معیوب نظام مالیاتی و بانکی و اثرات تخریبی روند موجود روی اقتصاد کشور گفت: عمدتا کارکردهای دو نهاد اصلی یعنی نظام مالیاتی و بانکی اقتصاد ایران را ویران کرده است. اتفاقا نظام بانکی ایران در خدمت تجهیز منابع برای وارادت، سفته بازی، خرید و فروش مسکن و این قبیل فعالیتهاست نه حمایت از تولید. از سوی دیگر همزمان برای صاحبان سرمایه های خرد امکان سرمایه گذرای سود اوری وجود ندارد الا اینکه آنها نیز وارد بازار پرآشوب سوداگری شوند تا کسب درآمد کنند پس عملا راه حل پایین آوردن نرخ ارز و تقویت پول ملی برای مهیا شدن سرمایه گذاری برای صاحبان سرمایه های خرد است تا به جای سرمایه گذاری در صندوق ها و بانکها از محل تولید سود کسب کنند واز این طریق رشد اقتصاد کشور تضمین شود.
نظر شما